( Είναι μέρες τώρα που κλωθογυρίζει μέσα μου τούτο το πόστ. Πώς να το αρχινίσω , πώς να το γράψω , πώς να το τελειώσω …. )
Δεν τον γνώρισα δια ζώσης ποτέ , σε όλη τη διάρκεια της μακράς διαδικτυακής μας γνωριμίας . Τα μέηλ , τα σχόλια είτε εδώ είτε σε άλλα όμορα ιστολόγια και προπάντων μια ζεστή , αντρίκεια φωνή από το τηλέφωνο μας έδεσαν σταδιακά σε μια ουσιαστική φιλία .
Η στιχουργική του δεινότητα ( στις Χελιδόνες του Πάνου , στα εδώ Μαυροπούλια ) , το εξαιρετικό του χιούμορ , η συναισθηματική του ωριμότητα , ωριμότητα της βιωμένης εμπειρίας , η διάθεση του για ζωή και γλέντι , η ανεκτικότητα και η απαντοχή του αλλά και η εμπεδωμένη πολιτική του αντίληψη , όλα αυτά συνδυασμένα αρμονικά σε ένα μοναδικό σύνολο αποτέλεσαν τη παρουσία του στη μπλογκοχώρα , εγκαταστάθηκαν και κατοικούν μόνιμα στη καρδιά και τη σκέψη μου.
Μου έχει μείνει ακόμα μισό μπουκάλι τσίπουρο , από εκείνο που μου έστελνε να το πίνω στην υγειά του , για να το πιώ σιγά σιγά στη μνήμη του , γιατί ο εξαίρετος Νικάλφας έφυγε από αυτό το κόσμο πριν από λίγες μέρες για να απομείνει τούτο το ιστολόγιο και ο υποφαινόμενος πιό ορφανοί παρά ποτέ. Το avatar και το νικ του θα στοιχειώνουν ανέγγιχτα και στο διηνεκές τούτο το ταπεινό ιστολόγιο που θα τον περιμένει πιστά και απελπισμένα μέχρι τη στιγμή που επιτέλους θα αγκαλιαστούμε και θα τα πιούμε από κοντά……
The evil witch 
Όχι ρε γαμώτο… Καλή του ώρα λοιπόν… υγεία, παπούλη, για σένα και τους δικούς σου και όλους τους υπόλοιπους, στην μνήμη των οποίων κατοικεί ο καλός Νικάλφας ως ίχνος πλέον…
Η σειρά των σβηστών κεριών, όλο και μακραίνει…
Στη μνήμη τού Νίκου τού Άλφα, που πέρασε κάμποσες φορές κι από μας παλαιότερα, ένα τραγούδι όπου ακούγεται η πόλη του, περιέχεται το βαφτιστικό του όνομα και ηχεί όσο πένθιμα απαιτεί η περίσταση.
ΥΓ Ένας ο Νικάλφας, δύο οι καρέκλες. Γιατί πρόσφατα σημειώθηκε κι άλλη φυγή…
Να σταματήσει εδώ αυτό το κακό!
Τι κρίμα ρε γαμώτο… Και δεν είναι τόσο το φευγιό, όσο οι εικόνες που δεν θα κατοπτριστούν καθώς κι εκείνα τα λόγια που δεν θα ειπωθούν… κι όχι τόσο για εμάς τους ‘απέξω’, όσο για εκείνους τους δικούς του που έχουν τόση ανάγκη τούτους τους οικείους αντικατοπτρισμούς και τα μετρημένα λόγια… Κι έτσι απότομα… Καλό ταξίδι Νίκο_Άλφα… από καρδιάς…
όχι ρε πούστη μου, όχι.
καλό του ταξίδι!
Τον είχα δει από κοντά λίγες φορές και μιλήσαμε με αφορμή τους σχολιασμούς στα μπλογκ, τα στοιχεία που αναφέρει ο Παπούλης στο ποστ τον χαρακτήριζαν και ως άνθρωπο, δεν μπορώ να πω κάτι άλλο, λέχθηκαν όλα στο ποστ
..και είχα αναρωτηθεί στην Καλύβα τις προάλλες που χάθηκε τόσο καιρό.
Πολύ καλός άνθρωπος, το καταλάβαινες από το χιούμορ του.
Είναι από τις περίπτωσεις αυτές που τα λόγια απλά είναι πολύ φτωχά για να αποδώσουν τα συναισθήματα!
Με τον Νίκο Α είχα κάνει μερικές πολύ καλές, πολύ δυνατές συζητήσεις. Και ενω σε αρκετά διαφωνούσαμε πάντα έβγαζε πρός τα έξω μία ζεστή, πλακατζίδικη διάθεση και έτσι ποτέ δεν είχαμε κακιώσει ο ένας στον άλλο, ποτέ δεν τα είχαμε σπάσει – η εντύπωση που είχα είναι πως επρόκειτο για ένα γλυκό άνθρωπο. Δεν είναι και λίγο να κάνεις κάποιον άγνωστο που δεν σε έχει δει ποτέ στην ζωή του να νιώσει πραγματική συμπάθεια για σένα.
Αντίο φίλε και καλό ταξίδι.
Σας ευχαριστούμε όλους για την πολύτιμη παρέα που κάνατε στον Νίκο εδώ και τόσο καιρό!Τα σχόλια σας ,μας γεμίζουν περηφάνεια ,η απώλεια μεγάλη και οδυνηρή αλλά η ζωή και η πορεία του οδηγός μας για πάντα………….
Ήταν σύντομη (απο το 2012) αλλα αγαπησιαρικη -παρα τις λιγες διαφορες μας- διαδικτυακη γνωριμια. Μεχρι ποιηματα ειχε γραψει ο ενας για τον αλλο…
Ας ειναι καλα εκει πανω. Ψηλα και αριστερα. Τιμιος και δικαιος,
Πρεπει να ειναι ενα απο τα τελευταια του σχολια. Ας μου επιτρεψετε να το αναπαραγω στην μνημη του.
Ο/Η nikos_alfa λέει:
17/07/2015 στο 2:32 μμ
Φιλέ μου παππούλη μετα τα δέοντα μια λεξη θα σου γράψω μόνο:
Μ’ολη αυτή τη ταλαιπωρία και την αγωνία του λαού μας ενα συμπέρασμα είναι φανερο αυτή τη στιγμη. Πέρα απο αυτά τα κακά αποτέλεσματα για τους ανθρώπους της δουλειάς απο όλα αυτά τα λαμογια που ειχαμε μέχρι τώρα, δε σταθηκε μπροστά στην αγωνία και στα δεινά που περιμένει ο κόσμος μια στοιχειώδη συμπαράσταση απο τη καινουρια κυβέρνηση.Τα προνόμια νέου και παλιού πολιτικού κόσμου που συνεχιζουν και παραμενουν που θα πρεπε σαν στοιχειώδη ένδειξη θαρρους κ συμπαράστασης για το λαο μας να κόψουν τις μισές τους αμοιβες ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, πρωθυπουργού και κυβέρνησης καθώς και πολιτικού κόσμου! !
Ενα σου λέω μονο, ντροπή και αισχος! Αίσχος και ντροπή τους!
Σήμερα το είδα..Τι να πω…
Καλό ταξίδι φίλε (που ποτέ δεν γνώρισα)
Αφιερωμένο με σεβασμό.
Βασίλης
Γεια σου ρε Νικάλφα… 😦
Επιτρέψτε μου αγαπητέ μπλόγκερ,
παρ’όλο που έχουμε απομακρυνθεί πολιτικά, αφού εγώ θεωρώ την κυβέρνηση αυτή όνειδος και καταστροφή για τη χώρα και για την Αριστερά.
Yπήρξε και δικός μας σχολιαστής, πάντοτε αξιοπρεπής, ευγενικός, νηφάλιος, ενωτικός, καλοπροαίρετος και συμβιβαστικός.
Παραθέτω εδώ λινκ με διάλογό μας, ο οποίος ξεκίνησε με απάντησή του σε σχόλιο μου
και προσυπογράφω την παρακάτω θέση του όπως εκτέθηκε παραπάνω από τον Αφώτιστο Φιλέλληνα, θέση την οποία έχω υποστηρίξει και ως Λυδία λίθο για να κριθεί η ειλικρίνεια των αρχών και των προθέσων των προβατόσχημων λύκων που κατέλαβαν τα ηνία της χώρας:
@»…δε σταθηκε μπροστά στην αγωνία και στα δεινά που περιμένει ο κόσμος μια στοιχειώδη συμπαράσταση απο τη καινουρια κυβέρνηση.Τα προνόμια νέου και παλιού πολιτικού κόσμου που συνεχιζουν και παραμενουν που θα πρεπε σαν στοιχειώδη ένδειξη θαρρους κ συμπαράστασης για το λαο μας να κόψουν τις μισές τους αμοιβες ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, πρωθυπουργού και κυβέρνησης καθώς και πολιτικού κόσμου! !
Ενα σου λέω μονο, ντροπή και αισχος! Αίσχος και ντροπή τους!».
Με ειδοποίησε ο καπετάνιος.
Εγώ είχα την τύχη να τον γνωρίσω .Και είναι ακριβώς όπως τον περίμενες και συ να είναι.
Δε μπορώ να το χωνέψω πάντως.
Βαθύτατα συγκλονισμένος.
Θα μείνει στην μνήμη μου σαν ένα απο τα καλύτερα παιδιά που γνώρισα στο διαδίκτυο.
Καλό σου ταξίδι Νικάλφα.
Μόλις το έμαθα. Απίστευτο όσο κι οδυνηρό.
Τον γνώρισα μόνο από τα γραφτά του από την εποχή των Διαλόγων στο enet της ‘Ε’ κι αργότερα από το μπλογκ αυτό κυρίως. Τη ξεχωριστή του παρουσία τη χαρακτήριζε η λογική επιχειρηματολογία, η συντροφική κι ενωτική διάθεση, το μοναδικό χιούμορ κι ένα ήθος που τον έκαναν περισσότερο από τον καθένα μας πειστικό κι αγαπητό.
Θα μας λείψεις Νικάλφα.