Γιατί ακόμα «ελπίζει»…..

Είναι γνωστό τοις πάσι, εκλεκτοί μου αναγνώστες, ότι υπάρχουν καταστάσεις που δεν επιδέχονται αντιστροφή, όπως και συστήματα ή συστατικά συστημάτων που δεν παίρνουν επιδιόρθωση, πάρα μόνο πέταμα και αλλαγή

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ηλεκτρολυτικοί πυκνωτές όταν φουσκώσουν ή/και αρχίσουν να ξερνάνε. Πρόκειται για μη αναστρέψιμο φαινόμενο που οφείλεται συνήθως σε κακή ποιότητα, δυσχερείς περιβαλλοντικές συνθήκες (θερμοκρασία και υγρασία), κακό σχεδιασμό του όλου κυκλώματος και παλαιότητα.

👇👇👇👇👇

Μάλιστα εδώ οφείλουμε να εξαιρέσουμε τη περίοδο εκείνη, προ δεκαετίας και βάλε, όπου εμφανίστηκε η σχετική «νόσος των πυκνωτών» και συστήματα, τροφοδοτικά, μάδερμπορντς, οθόνες, κάρτες γραφικών κτλ κτλ εμφάνιζαν συστηματικά μη αναμενόμενες σχετικές βλάβες (όντας καινούργια ή το πολύ σε μια διετία). Αυτό οφειλόταν σε συστηματική αστοχία ενός υλικού που καταργήθηκε και έκτοτε οι πυκνωτές επιδεικνύουν μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο και τη χρήση.

Ένα όμως δεδομένο παραμένει ατράνταχτο και αδυσώπητο: οι ηλεκτρολυτικοί άπαξ και εμφανίσουν φούσκωμα ή διαρροή πάνε ανεπιστρεπτί για πέταμα. Μάλιστα αν παρ’ελπίδα στοιχειωδώς ακόμα λειτουργούν αποτελούν κίνδυνο για άλλα συστατικά του συστήματος, ή και για το σύστημα εν γένει. Υπό προϋποθέσεις μάλιστα, αν ο σχεδιασμός του συστήματος το επιτρέπει, μια πιθανή αντιστροφή πόλων μπορεί να τινάξει τον πυκνωτή μαζί και μέρος του συστήματος. Μη ξεχνάμε ότι οι ηλεκτρολυτικοί είναι μονόδρομης πόλωσης στο συνεχές ρεύμα.

Για όσους παρόντες εδώ έχουν γνώση του αντικειμένου οι ανωτέρω παράγραφοι φαντάζουν βαρετοί αλλά, καλοί μου αναγνώστες, ελπίζω βάσιμα ότι φτάσατε μέχρις εδώ υποψιασμένοι ότι ο γέρο στάρετς σας αφηγείται παραβολή και δεν κάνει επίδειξη αχρήστων για τους περισσότερους γνώσεων.

Γιατί ο γέρο στάρετς σας συγκινήθηκε τα μάλα όταν διάβασε τη χθεσινή παρέμβαση του καλού μας Αλέξη:

https://www.kathimerini.gr/opinion/562980007/i-dytiki-gyala/

Πρόκειται για δραματούργημα υψηλής διανοητικής και συναισθηματικής αξίας, εφάμιλλο των Περσών του Αισχύλου (όπου βέβαια εδώ οι πόλοι έχουν αντιστραφεί). Αφού, κατά τα ειωθότα, ο στάρετς τράβηξε μερικές τρίχες από …..ξέρετε πού για να δακρύσει, διαπίστωσε ότι για πρώτη φορά ο εν λόγω κορυφαίος δραματουργός διεκτραγωδεί με τόσο αδρά χρώματα την ύβρη που διέπραξαν οι δυτικοί μακαντάσηδες κατά τη μονοπολική ηγεμονία τους επί δύο δεκαετίες με μπαϊράκι την «rules based order». Να πούμε εδώ ότι και τις προηγούμενες δεκαετίες την ίδια ύβρη εξέθρεφαν με άλλοθι την απειλή μιας αρκούδας.

Μια δεύτερη ανάγνωση όμως, ειδικά στο φινάλε, θα δείξει ότι ο τραγωδός δεν κατέχει επαρκώς τα συστατικά του είδους. Από την ύβρη ελπίζει (ακόμα;;;;) ότι μπορούμε να οδηγηθούμε απευθείας σε τίση άνευ νεμέσεως και μάλιστα δι αντιστροφής, ώστε να επιστρέψουμε στα ορέα χρόνια του 90 όπου τους γεννάγανε και τα κοκόρια. Δεν του περνάει από το μυαλό, ή δεν θέλει να ομολογήσει, ότι ο πυκνωτής φούσκωσε και στάζει, ότι θέλει πέταμα και αντικατάσταση με νέο εργαλείο. Ελπίζει, όσο ακόμα μπορεί να ελπίζει, σε θαύμα οποίος νομίζει ότι όσο ο πυκνωτής διατηρείται στη θέση του θα αποφύγουμε τα χειρότερα.

Όταν καθρεφτίζωνται στη δυτική γυάλα τους δεν βλέπουν το τέρας αλλά τη πεντάμορφη……