Είναι μέρες τώρα , καλοί μου αναγνώστες , που παρακολουθώ σιωπηλός τα τεκταινόμενα , σιωπηλός για λόγους που δεν είναι της παρούσης να εξηγήσω. Να πω μόνο ενδεικτικά ότι μετά το «συνοικέσιο» που ατύχησε – σχεδόν εν τη γενέσει του – το ενδιαφέρον μου για τα πολιτικά πράγματα αγγίζει πλέον το ναδίρ , παρά τις τυμπανοκρουσίες και τους πανηγυρισμούς ορισμένων που θεωρούν , άφρονες έκπαλαι όπως και τώρα , ότι πρόκειται για νέο ( και ελπιδοφόρο 😆 ) ξεκίνημα…..
Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν ( εδώ και σχεδόν ενάμιση , ίσως και δύο χρόνια ) η καρδιά του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας δεν βρίσκεται στη δική της ( αναντίρρητη ) παθογένεια , αλλά στη δομή , τις πολιτικές και τις προτεραιότητες που θέτει το κατεστημένο της Ευρώπης ( για να περιοριστώ μόνο στα της ηπείρου μας ) . Δικαίως ή αδίκως – δεν έχει στο προκείμενο σημασία – η χώρα μας δεν είχε , ούτε έχει ανεξαρτησία αποφάσεων και πολιτικών , ακόμα περισσότερο σήμερα. Μοιάζει ο τόπος μας με κοπρίτη που τον φιλοξενούν προσωρινά και τον τρέφουν σε κάποιο σπίτι που έχει σοβαρά προβλήματα οικονομικά και «οικογενειακά» .
Τώρα που δεν περισσεύουν παρά κόκκαλα ή μάλλον σκουπίδια , πρέπει να τον μάθουν να τρώει χόρτα , πλαστικές σακούλες ή χώμα. Δεν θα είναι άξιον απορίας , αν ο σκύλος ψοφήσει από τη πείνα , επειδή δεν θα μπορέσει να προσαρμοστεί στη νέα δίαιτα. Μάλιστα επειδή σέρνει πάνω του τσιμπούρια και αρρώστιες , θα τουμπανιάσει γρήγορα και θα μολύνει και τα μέλη της οικογένειας , όπως εικάζεται ( όχι αβάσιμα ) από διάφορους κύκλους. Φαντάζομαι ότι τις συνέπειες αυτού του γεγονότος θα τις αποδώσουν τα μέλη της καθωσπρέπει οικογένειας στη μη προσαρμοστικότητα του κοπρόσκυλου , που είχαν την «ευαισθησία» να περιθάλπουν στο ευρωπαϊκό τους σπίτι , αλλά θεωρώ αυτές τις απόψεις προφάσεις εν αμαρτίαις . Γιατί αμαρτίες βαρειές , εκλεκτοί μου αναγνώστες , βαραίνουν τα αφεντικά του σπιτιού στον ίδιο ή σε μεγαλύτερο βαθμό , από ότι βαραίνουν τον ετοιμοθάνατο κοπρίτη.
Δεν πρόκειται , το έχω δηλώσει εδώ και καιρό , να ασχοληθώ με τη «πολιτική» των εδώ λακέδων . Τις σπάνιες περιπτώσεις που έχω κάτι να πω , ασχολούμαι με το επικοινωνιακό παίγνιο , αλλά μετά τα ορέα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας , δεν χρειάζεται πλέον να σπαταλώ χρόνο και φαιά ουσία για το ερασιτεχνικό αυτό μπουλούκι . Τα καταφέρνουν μια χαρά να γελοιοποιούνται και μόνοι τους. … 😉
Αντίθετα θεωρώ ότι στις παρούσες συνθήκες το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος , στοιχειωδώς έλλογος , είναι να διατυπώσει δύο απλά ερωτήματα προς κάθε αρμόδιο . Είναι δύο ερωτήματα που θα έπρεπε να επαναλαμβάνωνται διαρκώς και ακαταπαύστως προς κάθε εγχώριο ή διεθνή ανευθυνοϋπεύθυνο που αρέσκεται στους αριθμούς , τις προβλέψεις και τα μακροοικονομικά μοντέλα πρόγνωσης και απολαμβάνει την εξουσία και το …κύρος που του προσφέρει ο θώκος του . Δύο ερωτήματα που έχω θέσει και στο παρελθόν και θα μπορούσαν «δυνητικά» να απαντηθούν από τους μηχανουργούς κοινωνιών που έχουν αναλάβει εργολαβικά τις τύχες όλων μας ( και εδώ και στη λοιπή Ευρώπη ) . Τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν μονοσήμαντη και τελική απάντηση όσο βουλιάζουμε στο τέλμα της ευρωπαϊκής μας σχιζοφρένειας , όσο οι συνθήκες στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη γίνονται πιό πιεστικές. Σκέπτομαι ότι προϊόντος του χρόνου ( και όλων όσων συνοδεύουν αυτό τον εν ανεπαρκεία πολιτικό πόρο ) οι απαντήσεις που θα μπορούσαν ( αλλά δεν θα θελήσουν ) να δώσουν οι «υπεύθυνοι» θα εκφράζονται με αριθμούς φθίνουσας προόδου . Αλλά αρκετά σας κούρασα , εξαίρετοι μου αναγνώστες , ήρθε η στιγμή να επαναλάβω τα δύο αυτά ερωτήματα και θα παρακαλέσω όσους / ες θελήσουν να σχολιάσουν να αγνοήσουν τα μέχρις εδώ παραληρήματα και να επικεντρωθούν στην απάντηση των ερωτημάτων , επειδή προφανώς ουδείς «αρμόδιος» διαβάζει το παρόν και ακόμα περισσότερο ουδείς «αρμόδιος» θα ήθελε ( ή θα τολμούσε ) να απαντήσει σε τέτοια «ξερά» ερωτήματα :
Α) Ποιό προβλέπεται να είναι το καθαρό ωρομίσθιο για κάθε ανθρωποώρα ανειδίκευτης εργασίας το 2014 για τη χώρα μας ( σε ευρώ ή σε νέες δραχμές αν δοθεί μια ισοτιμία βάσης ) ;;;;
και
Β) Ποιά προβλέπεται να είναι η τιμή του ψωμιού διατίμησης ( σε ευρώ ή νέες δραχμές λέμε ) για το 2014 ;;;;
Φαντάζομαι ότι οι «αρμόδιοι» , που μέχρι τώρα έχουν αποδυθεί σε άοκνες προσπάθειες πρόβλεψης κάθε σημαντικού μακροοικονομικού μεγέθους , θα είχαν την ευγενή καλωσύνη να συμπεριλάβουν στα υποδείγματα τους αυτές τις δύο σημαντικές μεταβλητές , αλλά αναρωτιέμαι αν οι ενδεχόμενες σχετικές τους προβλέψεις μπορούν να έχουν διαφορετικό επίπεδο αποτελεσματικότητας και συνέπειας από τα μέχρι τούδε «κατορθώματα» τους ….. 🙂 🙂
The evil witch 
Товариш Яков Федотович Павлов,
Μα τώρα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Εξαφανίζεσαι επί 18(!) ημέρες κι έρχεσαι τώρα και βάζεις τέτοια θέματα;;; Ούτε ο Αϊνστάιν δεν θα μπορούσε να τ’ απαντήσει! Εν πάση περιπτώσει, εμείς δεν μπορούμε. Στο κάτω-κάτω, αν είχαμε τέτοιο επίπεδο, θα γράφαμε βαθυστόχαστα άρθρα όπως το προηγούμενο ποστ που δημοσίευσες εδώ, κι όχι αυτές τις μαλακίες που γράφουμε συνήθως! Είπαμε, να είσαι αντικειμενικός. Αλλά όχι και να μη μας σκέπτεσαι καθόλου και να βάζεις τέτοιους γρίφους!…
Κανονικά, πρέπει να δώσουμε λευκή κόλλα. Αλλά, πάει στο διάολο, κάτι πρέπει να γράψουμε. Να τηρήσουμε τα προσχήματα βρε αδερφέ! Λοιπόν, η απάντησή μας:
Α) Το καθαρό ωρομίσθιο για κάθε ανθρωποώρα ανειδίκευτης εργασίας το 2014 για τη χώρα μας προβλέπεται να είναι ίσο με το ποσόν που θα απαιτείται για να αγοραστεί ένα(1) κιλό ψωμιού διατίμησης.
Β) Η τιμή του ψωμιού διατίμησης για το 2014 προβλέπεται να είναι ίση με το ημερομίσθιο ανειδίκευτης εργασίας κατά το ίδιο έτος.
Με δεδομένο ότι παραδοσιακά η λευκή κόλλα βαθμολογείται με άσσο, θεωρούμε βέβαιο ότι το δυαράκι θα μας το βάλεις. Τώρα, αν θέλεις και κάτι παραπάνω, δεν θα λέγαμε όχι… 😉
Увидимся
Λέφτηδες
για την ευρηματικότητα της απάντησης σας στα δύο ερωτήματα παίρνετε 20 με τόνο ( ρίο μάρε ) 🙂
Σήμερα, κατόπιν υπολογισμών μου, οι καθαρές απολαβές μιας ανιδείκευτης εργατοώρας αγοράζει περίπου 6,64 φραντζόλες των 350 γρ. ψωμί διατίμησης ή 5970 θερμίδες ψωμιού.
Η χώρα παράγει σήμερα, και μπορεί και σε συνθήκες αυτάρκειας, περί τα 70 γρ. λάδι και 500 γραμμάρια σιτάρι ανά μέρα και άτομο, αν προσαυξήσουμε κατά 50% με όλες τις άλλες πηγές θερμίδων από ντόπια παραγωγή, μας κάνει 400 θερμίδες την ώρα ανά κάτοικο. Διορθωμένα στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό της Ελλάδας η ποσότητα γίνεται 800 θερμίδες την ώρα ανά οικονομικά ενεργό κάτοικο. Επειδή αυτό είναι μια μέση τιμή, αν διορθώσουμε πάλι ανάλογα με τη σχέση αμοιβής βασικής ανειδίκευτης εργασίας προς μέση, θα πάμε γύρω στις 500 θερμίδες ανά ώρα ανειδίκευτης εργατοώρας, και κανένα κατοστάρικο που πέσαμε έξω στους λογαριασμούς, πάμε στο 10% των σημερινών τιμών.
Το καλό σενάριο λοιπόν είναι να πέσουμε στις 5970/10 + 5970*9/(10*2) δηλαδή να μας αφήσουν 3283 ισοδύναμες θερμίδες ψωμιού ανά ανειδίκευτη εργατοώρα. Μ’άλλα λόγια αν υποθέσουμε οτι μας αφήνουν το ισοδύναμο της ντόπιας παραγωγής, μας παίρνουν το υπόλοιπο 50%. Υπολογίζοντας οτι η τιμή γενικής ας πούμε θερμίδας θα ανέβει 40%, σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις για τις παγκόσμιες τάσεις, θα φτάσουμε σε μια φουρκέτα 55-77% της σημερινής τιμής καθαρής αμοιβής ανειδίκευτης ανθρωποώρας.
Ενδεικτικά: φραντζόλα διατίμησης0,6 – 0,70€ και ωριαίες καθαρές βασικές απολαβές ανειδίκευτης εργατοώρας 1,9 – 2,5€ (με το λόγο 3,15 ώς 3,65 φραντζόλες διατίμησης/ανειδίκευτη εργατοώρα).
(με δραχμή υπολογίστε κατά το σενάριο1€ το ωρομίσθιο, 0,28€ η φραντζόλα, τα ίδια τα υπόλοιπα)
Αγαπητέ παπούλη,
Μ’ όλο το σεβασμό, δε νομίζεις πως είναι θράσος για ανθρώπους που ζουν στο Δυτικό Κόσμο, σε μια έστω χειμαζόμενη και στα πρόθυρα οικονομικής καταστροφής, αλλά ούτε κατά διάνοια μαστιζόμενη από λιμούς και λοιμούς χώρα, να μπαίνει εν είδει προμετωπίδας μια φωτογραφία σαν αυτή;
Καταλαβαίνω την πρόθεση, κατανοώ και την ανάγκη για υπερβολή. Όμως θεωρώ ότι καταντάει ύβρις να συγκρίνεται ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ από εμάς με το δύστυχο, ξεχασμένο κι απ’ το θεό, πλάσμα της φωτογραφίας. Τόσο μεγάλη ύβρις που ακυρώνει αυτοστιγμεί το δίκαιο των ερωτημάτων σου. Ο γύπας και το ετοιμοθάνατο παιδί δεν είναι virtual reality, ούτε και μπορεί να παραβληθεί μαζί μας. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, έχει χοντροπετσιάσει ήδη. Ή τον έχει τυφλώσει ο αρρωστημένος φανατισμός.
Αν το «καθ’ υπερβολήν» Μπέρνυ μου έχει το κίνδυνο να ερμηνευτεί ως «αρρωστημένα φανατικό» είναι νομίζω τίμιο από μέρους μου να αναλάβω αυτό το κίνδυνο 🙂
Παπούλη (όσο σε προλαβαίνω τώρα στο διάλειμμα 🙂 ),
το να θεωρείς ότι είναι δυνατόν να γίνουν αξιόπιστες προβλέψεις, άρα να υπάρξουν απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσες , σημαίνει ότι είσαι, τελικά, αισιόδοξος άνθρωπος 🙂 .
Δυστυχώς (το εννοώ) δεν ……
Το μόνο που μπορώ να σκεφθώ είναι ότι τα πράγματα, μάλλον, θα είναι πολύ πιο δύσκολα. (το μεροκάματο εξευτελιστικό και το ψωμί ακριβότερο).
Πάντως περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα ερωτήματα μετά (στο τέλος) της «δια τη ατόπου επαγωγής» 😉 .
Δηλαδή «πόσοι θα έχουν πρόσβαση στο ψωμί», «πόσοι θα παίρνουν μεροκάματο και τι θα χρειάζεται για αυτό» και τέτοια.
Φυσικά στις ..προβλέψεις εννοείται το «εκτός εάν», «στο βαθμό που» κλπ .
Εκτός αν αυτός που τις κάνει έχει ..κληρονομικό χάρισμα ή είναι τόσο πεπεισμένος , που τελικά ..έχει αποκτήσει κληρονομικό χάρισμα (στο προτσές της θεωρητικής εμβάθυνσης, ταυτόχρονα με την πορεία στο Λαό και το Κίνημα, που αλληλοτροφοδοτούμενα και κάτι τέτοια ορέα που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό στο Δημόσιο Βίο της έμμεσης ή άμεσης δημοκρατικής διαδικασίας).
Εγώ επειδή , φαίνεται, δεν εμβάθυνα αρκετά ή τέλος πάντων η ….αλληλοδιάδραση (με το Κίνημα και τούτου με το Λαού και εν τέλει ..με το διάβασμα, άρα … κλπ) δεν λειτούργησε ως σημείο βρασμού και δεν μου σερβίρανε (οι συνθήκες) το κληρονομικό χάρισμα, λέω να αποφύγω να πιαθνολογώ τις λεπτομέρειες της μαυρίλας , αφού μάλλον μαυρίλα θάναι, και να αρκεσθώ, προς το παρόν, να ψάξω το τι μπορεί να λειτουργήσει ως ανάσχεση.
Και επειδή κανείς (τουλάχιστον από τους 2 μας, αλλά και άλλοι παρόντες) δεν επαιρόμαστε ότι «συνομιλούμε με την Ιστορία» , θεωρώ λογικό το να ανάγουμε σε κεφαλαιώδες, για τα κιλά μας, διακύβευμα (και ..στόχο 🙂 ) να απαντήσουμε στα κάτωθι:
Πρέπει να σταρατευθούμε στην προώθηση του «“πρέπει να ρισκάρουμε την μονομερή στάση πληρωμών, ως βάση για τη διαπραγματευτική μας πολιτική, ως χώρα”
ή
«η πάση θυσία αποφυγή σπασμωδικής κίνησης που θα λειτουργήσει ως αυτοχειρία, άρα δεχόμαστε το Μνημόνιο τώρα ”;;
Δεν ζητώ ντε και καλά απάντηση, αυτό που θεωρώ λογικό όμως είναι το να θεωρώ ελάχιστο το να συζητηθεί χωρίς κόλπα του είδους «όποιος είναι με αυτήν την άποψη αντικειμενικά οδηγεί κλπ , ενώ εγώ αυτά που λέω τα λέω επειδή ..ακούω φωνές (του Λαού και των απόκληρων)».
Λείπει και αυτός ο Καπετάνιος (σε δουλειές 🙂 ) οπότε το βάρος της επί της ουσίας συζήτησης πέφτει ΚΑΙ επάνω σου (και σε άλλους ..δικούς σου) , άρα φρ΄πντιζε να κάνεις διαλείμματα σα το σημερινό 🙂
Αναγνώστα
στο ενδιαφέρον πράγματι σχόλιο σου θα αποτολμήσω μια σύντομη απάντηση όσον αφορά το «δίλημμα» που θέτεις.
Πρώτα όμως θα μου επιτρέψεις να σου πώ ότι βασικό συστατικό κάθε προσπάθειας πρόβλεψης μακροοικονομικών εξελίξεων είναι ο «μισθός» της εργασίας που συνήθως στα υποδείγματα συμβολίζεται με το λατινικό w . και εδώ μιλάμε για υποδείγματα που προέρχονται από τη «μέκκα» του φιλελευθερισμού και όχι από τα αρχεία της KUTV … 😉
Επίσης η τιμή βασικών αγαθών στρατηγικής σημασίας για τα διεθνές εμπόριο όπως το πετρέλαιο , το στάρι , ο καφές συμμετέχουν συχνά ως μεταβλητές σε τέτοια υποιδείγματα . Χωρίς να συνομωσιολογώ επομένως θεωρώ ότι οι «ειδικοί» του ΔΝΤ και της ΕΕ γνωρίζουν ήδη τις τιμές – στόχους για τα δύο αυτά μεγέθη αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να τις ανακοινώσουν δημόσια… και αν πρόσεξες μιλώ για το καθαρό βασικό ωρομίσθιο του ανειδίκευτου , αυτό δηλαδή που επιτρέπει σε ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας να καταναλώνει και να αποταμιεύει , να επιτελεί δηλαδή τις δύο βασικές οικονομικές πράξεις σε μια καπιταλιστική κοινωνία … Δεν θέλω να πω περισσότερα .. σου αφήνω εδώ επομένως τροφή για σκέψη… 😉 🙂
Τώρα για το δίλημμα που θέτεις να μου επιτρέψεις να το θεωρώ άνευ ουσίας. Η εξαθλίωση θα έρθει έτσι και αλλιώς με την μία ή την άλλη επιλογή , ενώ το μόνο που παίζεται πλέον είναι ο βαθμός επίδρασης της δικής μας κατάρρευσης ( σύντομα ή αργότερα ) στις άλλες οικονομίες , όπως και το βάρος που θα κληθούν να σηκώσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι . Όσο οι Ευρωπέη «ηγέτες» θα εξακολουθούν να εθελοτυφλούν και να θεωρούν ότι ένα ισχυρό ευρώ σε μια δημοσιονομικά «πειθαρχημένη» ευρωζώνη είναι αυτό που θα τους εξασφαλίσει από την επερχόμενη θύελλα δύο τινά θα συμβαίνουν :
α) όλοι αυτοί οι μπαροζορομπάηδες είναι λακέδες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος
ή / και
β) ελπίζουν ακόμα ότι θα τη βγάλουν «καθαρή» σπρώχνοντας το καίριο πρόβλημα ( ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη σε συνθήκες ανεξέλεγκτου εμπορίου και αφηνιασμένων αγορών χρήματος ) κάτω από το χαλί.
Φίλε Αναγνώστη,
Μια και θεωρούμε εαυτούς δικούς τού товариш Яков, να καταθέσουμε εμείς μια πρώτη γνώμη (ο Θεός να την κάνει…).
Το ερώτημα που βάζεις έχει τεθεί από καιρό. Έχει γίνει ακόμα πιο πιεστικό μετά την «ανακάλυψη» ότι η επιστροφή στις «αγορές» θα αργήηησειειει πολύυυ. Και παίρνει το βάρος ταφόπλακας για όποιον συνειδητοποιεί ότι η χρεωκοπία είναι αναπόφευκτη αλλά με τον απόλυτο έλεγχο τών «δανειστών».
Μια «έξοδος Μεσολογγίου», θεωρητικά, μπορεί να προέλθει από δυο κατευθύνσεις:
Η μια είναι η «εθνοπατριωτική». Η άλλη είναι εξ αριστερών.
Στην παρούσα φάση δεν βλέπουμε καμία από τις δύο πιθανή.
Ακόμα κι αν σε κάποια από τα δύο ρεύματα υπάρχουν Μακρήδες, Μποτσαραίοι και Τζαβέληδες, σε κανένα από τα δύο δεν βλέπουμε επαρκή αριθμό «μεσολογγιτών»…
Αλλά, για να τα λέμε όλα, μη σ’ ακούσουμε στο (μαύρο) μέλλον να λες «κι αυτοί οι μαλάκες οι αριστεροί τι κάνουν;».
Τόσα χρόνια την είχατε γραμμένη την Αριστερά! Τώρα τη θυμηθήκατε;… 😉
Τα λέμε
Αι ερωτήσεις είναι παραπλανητικαί.
Ως γνωστόν ο λαός τρώει pantespani.
Τώρα (*) που σας προλαβαίνω, καθότι μη νομίζετε και εγώ ..τράνζιτ είμαι από χώρους με Η/Υ με κανονική σύνδεση και χρήση (πέρα από ανταλλαγή ενός γρήγορου e-mail νιξ και κατά τα άλλα …χαρντκόπυ που λέτε και εσείς της νέας τεχνολογίας 🙂 )
Αντικείμενο μακροοικονομικής πρόβλεψης το 2014;; 😉
Έστω, πάντως αυτό που με απασχολεί είναι το κατά πόσο τα μοντέλα που λες είναι σταθερά στις ..σταθερές μεταβλητές τους 🙂 τη σήμερον ημέρα, δηλαδή τι αξία για την πραγματικότητα έχουν.
Αυτό δεν αναιρεί την αξία των στοιχείων που λες ότι έχουν και επεξεργάζονται οι καπιταλιστικές ..KUTV, αλλά δυστυχώς οι γνώσεις μου σε αυτό (δηλαδή σήμερα κάποιο ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ μοντέλο για το 14) είναι ελλιπείς, οπότε κάθε πληροφορία δεκτή μετά χαράς (ασμένως που λεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου) .
Όμως κράτησα μια υπόμνηση ενός φίλου που ..συχνάζει ΚΑΙ στο «άλλο μπλογκ» ( εδώ εμφανίζεται μεταμεσονύκτιες ώρες συνήθως) πως το μεγάλο διακύβευμα είναι η διαχείριση του παγκόσμιου δημόσιου χρέους, ειδικά όταν οι ΗΠΑ κλπ καπιταλιστικές δυνάμεις θα πιέζονται να βάλουν διάφορους κατόχους του (Κίνα) να το «κουρέψουν» με το καλό ή το άγριο 😉 .
Το συνδύασα με την άποψη που μου φάνηκε ..ορθή 🙂 από το 2008, ότι ο πραγματικός εφιάλτης για όλους (και τους …συστημικούς) θα είναι η μετατροπή ή καλύτερα η μετεξέλιξη της φυσιογνωμίας της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης σε κρίση δημόσιου χρέους.
Θέλω να πω πως στη σκιά των μεγάλων διλημμάτων οι (καπιταλιστικοί) Κούτβηδες θα διαμορφώσουν τελικά τα μοντέλα τους , καταρχήν τα μικρομεσοπρόθεσμα.
Μπορεί να κάνω και λάθος , αλλά δεν νομίζω ότι διάγουμε φάση κατά την οποία λειτουργεί η εξαίρεση στον κανόνα της αδυναμίας διεύθυνσης (ή κάτι τέτοιο) του Καπιταλισμού που λένε και οι ….δικοί σου 🙂
Από εκεί και πέρα, αγαπητέ Παπούλη νομίζω ότι καταλαβαίνεις (τόχουμε ξανασυζητήσει μέσω σχολίων) πως διαφωνώ με την άποψή σου:
«Τώρα για το δίλημμα που θέτεις να μου επιτρέψεις να το θεωρώ άνευ ουσίας. Η εξαθλίωση θα έρθει έτσι και αλλιώς με την μία ή την άλλη επιλογή , ενώ το μόνο που παίζεται πλέον είναι ο βαθμός επίδρασης της δικής μας κατάρρευσης ……..»,
για λόγους που έχουν να κάνουν με το ότι ενώ δέχομαι πως ο μονοπολι(α)κός κόσμος οδηγεί στη βαρβαρότητα, δεν πιστεύω ότι ο κόσμος μας παίρνει μόνο ανατροπή, και όλα τα άλλα το ίδιο είναι και απλώς διαφέρει ο χρόνος έλευσης (της βαρβαρότητας).
Γενικώς επειδή ..είμαι ανοιχτός και σε προτάσεις μικροοικονομικού βεληνεκούς (μέχρι και τις ασπιρίνες βρίσκω αναγκαίες και για κάποιες περιόδους έως και την κινούσα πλευρά (που λένε και οι δικοί σου) μπορεί να συνθέτουν.
Αγαπητοί LeftG700, πέραν του ότι ισχύουν τα προηγούμενα και ως απάντηση στη μεταξύ μας στιχομυθία,
με βάση ένα ειδικό θέμα που προκύπτει από το :
««κι αυτοί οι μαλάκες οι αριστεροί τι κάνουν;»».
να σας διαβεβαιώσω πως δεν θα το πω ΠΟΤΕ, όχι για λόγους πολίτικαλ κορέκτ, αλλά γιατί , ανάμεσα στα άλλα, στο παρόν η χρήση επιθετικών προσδιορισμών δίπλα (ακολούθως) στη λέξη Αριστερός (αριστεροί κλπ) ..εξάπτει τα ήθη, καθότι μετά θα συζητάμε για τη χρήση του όρου «αριστερός μαλάκας» και θα ψάχνοιυμε αν πρέπει να μπαίνουν εισαγωγικά στο ένα ή στο άλλο 😉 🙂
(*) το πολύ μέχρι αύριο που θα ξαναπιάσω τις ..ραχούλες
α) Δεν θα υπαρχει ωρομισθιο το 2014. Η κυβερνηση ειναι του δογματος, «η εργασια απελευθερωνει» και αρα η ευτυχια του να δουλευεις θαναι η μονη ανταμοιβη.
β) Το ψωμι δεν θα εχει τιμη μιας και θα μοιραζονται 15 γραμμαρια ανα ατομο σε συσσιτια για να κρατιουνται σε κατασταση εργασιακης ευτυχιας οι εργαζομενοι.
Εξαλλου τι το θες το ψωμι οταν εχεις παντεσπανι οπως αναφερει και παραπανω ο Ταλως
Αναγνώστα
Θα μου επιτρέψεις να απαντήσω αργότερα γιατί ο αγαπητός Ροΐδης με έβαλε σε μπελάδες 🙂
Λιγα ακομα απο τα μαγικα των σαλτιμπαγκων. Ποια ειναι η προβλεψη του μεσοπροθεσμου για τη μειωση του χρεους? Ο μεγας μαγος και νυν υπουργος Περιβαλλοντος (τρομαρα μας) εχει δυο σεναρια αποτυπωμενα στο μαγικο του χαρτακι που θα ερθει προς ψηφιση. Το ενα λεει, «ονομαστικό ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ ίσο με 3%, επιτόκιο ίσο με 5% και πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με 6% του ΑΕΠ, τα οποία και θα παραμένουν σταθερά καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου από σήμερα ως το 2025» και αρα θα μειωσει το χρεος στο 100% του ΑΕΠ.
Και το αλλο λεει «προϋποθέτει το ίδιο επιτόκιο και πρωτογενές πλεόνασμα με το μοντέλο 1, με μόνη διαφορά στο ρυθμό ανάπτυξης ο οποίος λαμβάνεται μεγαλύτερος και ίσος με 5%» και αρα θα μειωσει το χρεος στο 80% του ΑΕΠ.
Με αυτα τα εξωτικα νουμερα λοιπον που ειναι δεδομενα σε νομο που θα ψηφιστει την αλλη εβδομαδα βαδιζει η οικονομια. Κι αυτα τα εξωτικα νουμερα διαβασαν (αμφιβαλλω πολυ) οι σαλτιμπαγκοι βουλευτες του ΠΑΣΟΚ και πεισθηκαν ωστε να ψηφισουν τπ μεσοπροθεσμο.
Υ.Γ. Τις φρασεις για τις προβλεψεις τις δανειστηκα απο δω, http://e-cynical.blogspot.com/2011/06/blog-post_14.html
Με βάση το σύστημα (πολιτικό-οικονομικό) που είμαστε τώρα (ιδιότυπος κρατικοδίαιτος καπιταλισμός), τόσο το Α) όσο και το Β) θα μπορούσαν να εκτιμηθούν υπό την προϋπόθεση ότι οι συνθήκες δεν θα αλλάξουν (στάση πληρωμών, έξοδος από το €). Θα μπορούσαν φυσικά να εκτιμηθούν με μέσους όρους (υπό την προϋπόθεση ότι η θεωρία των μεγάλων αριθμών θα ισχύει στο παίγνιο), ή και θα μπορούσαν να εκτιμηθούν με στατιστικά σημαντικούς όρους (υπό την προϋπόθεση ότι η στατιστική θα επέτρεπε τέτοιες μονότροπες εκτιμήσεις).
Πιθανή έξοδος από το € και στάση πληρωμών, τουλάχιστον για την ημεδαπή, είναι βέβαιο πως θα οδηγούσε βίαια σε μια χιονοστιβάδα που θα εκτόξευε το Β) σε τοπικά υπερμέγιστα, ενώ θα εκμηδένιζε το Β). Αυτό το σενάριο φυσικά δεν διασφαλίζεται ότι θα αποτραπεί με την παραμονή μας στο «σπίτι» και στην «οικογένεια». Τα πάντα παίζονται προς ώρας και εν πολλοίς εξαρτώνται από τα οικονομικά της «οικογένειας» όπως σωστά προέγραψε ο οικοδεσπότης-συγγραφέας του ποστ.
Αναπόδραστα, όμως τόσο το εγχώριο πολιτικό-κοινωνικό σύστημα, όσο και οι παρασκηνιακοί αφεντάδες μας, πρόκειται να μπουν σε οδυνηρές για αυτούς (και ολέθριες για ημάς) αναταρράξεις. Ίδωμεν…
Παπούλη ,μας κοψοχόλιασες αλλά αφού είσαι καλά δεν ..πειράζει.Είσαι πολύ επιεικής προς τους Λέφτηδες διότι παρέβλεψες ότι στο σημείο β της απάντησης τους μιλούν για ημερομίσθιο και όχι για ωρομίσθιο,το σωστό,άρα δικαιούνται είκοσι με ..τόνο (τράτα omos)! Καλή μου Μπέρνυ θαυμάζω το κουράγιο σου,σε μια περίοδο που μας ξεσκίζουν από παντού, να υπερασπίζεσαι απαρέγκλιτα τον ορθό λόγο.Εγώ εξέλαβα την ομολογημένη υπερβολή του Παπς ως μια υπενθύμιση ότι το σύστημα που μας επεφύλασε μέχρι τώρα στα πλαίσια μιας κοινωνίας δύο τρίτων μια υποφερτή κατάσταση επειδή υπήρχαν οι άγρια εκμεταλευόμενοι φτωχοί και μετανάστες και οι άθλιοι του τρίτου κόσμου τείνει πια να μας οδηγήσει όλους μαζί σε μια εξαθλίωση χωρίς όρια!Όσο για το οποιοσδήποτε που ανέφερες σου θυμίζω την συζήτηση που είχαμε στην Μάμπο τάνγκο που σίγουρα έδειχνε ότι για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας εδώ και αρκετά χρόνια οι συγκρίσεις δυστυχώς είναι πια θεμιτές. Ασχετο: Σου γράφω από το κινητό.Θυμάσαι τι σου έγραψα στον Σάραντ περί λάπτοπ;Ε μετά δυο μέρες μου έπεσε και έγινε κομμάτια!(χο!!!!)Στον θεό που δεν ..έχω!!! Είναι αυτό που λένε ¨μεγάλη μπουκιά ¨φάε ……κλπ!!! Αναγνώστη αγαπητέ,έχω βάρος στην συνείδηση μου που δεν μπόρεσα να λάβω μέρος στις ασκήσεις …μαιευτικής που ξεκίνησες στο προηγούμενο ποστ του Προπς αλλά αν ερχόσουν καμιά βόλτα εκεί που έρριξες ..μαύρη πέτρα πίσω σου θα με δικαιολογούσες πιστεύω.Δεν θέλω βέβαια να αναφερθώ στο ότι μόλις βρήκες εδώ πιο εύρωστους και ..έμπειρους σπόνσορες ξέχασες το γνήσιο λαικό κίνημα της ..Σφήνας το οποίο είχε ξεκινήσει ελπιδοφόρα αλλά δεν το αναφέρω γιατί θα μου κόψει το ..σχόλιο ο Παπς ,δικαίως, ως εκτός θέματος! Για τα ερωτήματα που έβαλες αφού ….ασμένως αποδεχτώ (χάριν του διαλόγου)ότι όλοι μαζί τα φάγαμε και φουντάραμε το μαγαζί (όχι ότι το ισχυρίζεσαι εσύ) θα πω λακωνικά πως απαιτώ μια πολιτική που θα εξασφαλίζει ότι όλοι μαζί θα πληρώσουμε .Ο καθείς αναλόγως με τις ευθύνες του και τις δυνάμεις του.Και μια τέτοια πολιτική είναι διαμετρικά αντίθετη με την ακολουθούμενη σήμερα που εξασφαλίζει το αντίστροφο.Να μη επαναλαμβανόμαστε με συγκεκριμένους καταλόγους μέτρων που όλοι τα γνωρίζουμε, πως θα μπορούσαν να ενσαρκώσουν μια τέτοια στροφή αν υλοποιούνταν, αλλά συμφωνείς νομίζω ότι όσο μια τέτοια στροφή δεν προσπαθούμε απόλες τις θέσεις να προωθήσουμε τότε τα αδιέξοδα θα πληθύνονται.Σε μια τέτοια εξέλιξη κάθε μέτρο που σήμερα φαντάζει αδιανόητο σε κάποιους ,εις βάρος των πιστωτών όπως δραστικό κούρεμα του χρέους ή στάση πληρωμών θα έμπαινε στο τραπέζι (ως μέτρο απλά δικαιοσύνης του όλοι να πλρώσουμε) γιατί θα εξασφάλιζε λαική υποστήριξη που είναι ικανή να λειάνει τα προβλήματα ! Ουφ,είναι πολύ κουραστικό γιαυτό κοιτάξτε να μη με …στριμώξετε πολύ όταν απαντήσετε!
Φίλε Νίκο Ποιοτικέ,
Εντάξει, την κάναμε τη μαλακία μας! 😉 Και μετά, κάναμε και την ακόμα μεγαλύτερη μαλακία να μη τη διορθώσουμε (όλα τα ‘χαμε, οι «εγωισμοί» μάς μάραναν…). Ήταν ανάγκη όμως κι εσύ να μας «καρφώσεις» έτσι στην ψύχρα; Από σένα το κλέψαμε το 20άρι; 😉
Τα λέμε
Ρε συ Νικάλφα μου, όλο αυτό το κατεβατό από κινητό; Αδερφέ μου, χαρά στο κουράγιο σου! Εγώ ακόμα κι απ’ το λάπτοπ κουράζομαι να γράφω τέτοια σεντόνια 😆
Ποιος σε μάτιαξε πατριωτάκι μου να τον σπάσω στο ξύλο;
(Βλέπεις, καθόλου δεν σε στρίμωξα 😉 Άντε… ζήσε μπαγασάκο!)
Λέφτηδες
δώστε ..βάση γιατί δεν θα τα …ξαναπώ! 😎
Πάντα ήθελα από σας να βλέπετε λίγο πιο μακριά,όπως στα πολιτικά 😉 , αλλά σας τρώει η ..νεανική ορμή σας!
Τι θέλετε δηλαδή;Να λένε πως επειδή είμαστε φίλοι σας κάνω ..χάρες;
Άσε που διαφώνησα μόνο για τον τόνο ,άκου εκεί rio mare,είναι ώρα για εισαγωγές τώρα; Το εικοσαράκι το έδωσα ..ασμένως όπως είδατε! Τα υπόλοιπα στον ..οίκο σας! 🙂
Ωχ διακοπή ρεύματος! Μπέρνυ ,..αργότερα.
Έλα πατριώτισσα,μάλλον βλάβη ήταν όχι διακοπή αλλά ..πάλι πρόβλημα;
Φαίνεται έχεις δίκιο. Κακό μάτι είναι ή ο δαίμων του διαδικτύου. Δεν εξηγείται αλλιώς! Και να σκεφτείς ότι το σεντονάκι τόχα ξαναγράψει προχθές και χάθηκε ,να μη σου πω για 2 άλλα που εξαφανίστηκαν ,ήταν προς τους Λέφτηδες αυτά ,στο μπλόγκ τους ! 😦
Λοιπόν αν τον βρούμε τον ..δαίμονα θα τον ..σπάσουμε στο ξύλο μαζί!
Πάντως αν είναι κακό μάτι, ο …Προπάτορ φταίει σ ί γ ο υ ρ α που κουβάλησε αυτόν τον … Πειραιώς Σεραφείμ εδώ μέσα! 😈
Έχει ένα ..μάτι αυτός!!! 😯 Μπρρρ ..ανατρίχιασα,λέμε! 🙂
( δουλειές με φούντες αναγνώστα 🙂 )
απ αρχής της πραγματικής κρίσης (παναπει απ το 2006, που ολόκληρος ο κόσμος άρχισε να αντιλαμβάνεται την αδυναμία της αποπληρωμής των ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ χρεών σε ένα τραπεζικό σύστημα που ωθούσε το χρυσοφόρο_ για πολλούς τότε_ χρέος ιδιωτικό τε και δημόσιο, σε δυσθεώρητα μεγέθη χρησιμοποιώντας ως κεφάλαια όχι πραγματικό χρήμα αλλά απλές καταγραφές μελλοντικών εσόδων) το μεγάλο στοίχημα της παγκόσμιας οικονομίας ήταν η όσο το δυνατόν ήπια κοινωνικοποίηση των ζημιών του τραπεζικού τομέα. Σε κάποιες οικονομικά εύρωστες χώρες το στοίχημα αυτό κερδήθηκε μιας και η σταδιακή συρρίκνωση του πραγματικού εισοδήματος των πολιτών τους(ένεκα της πληρωμής του λογαριασμού της διάσωσης των τραπεζών και των μεγάλων πελατών/ στελεχών τους) δεν δημιούργησε (μέχρι στιγμής) εκρηκτικές συνθήκες στις κοινωνίες τους. Αυτό το στοίχημα στην χώρα μας όμως χάθηκε οριστικά και αμετάκλητα-και οι εκρηκτικές κοινωνικές συνθήκες είναι εδώ παρούσες . Η συζήτηση που ξεκίνησε εδώ και δυο χρόνια για το δημόσιο χρέος επιμένω ,όπως επέμεινα και απ αρχής, είναι αποπροσανατολιστική και δεν θα έπρεπε να αφορά καθόλου –καθόλου όμως- το σύνολο των συμπολιτών μας. Το γιατί έχω κατά καιρούς επιχειρήσει να εξηγήσω στις μεταξύ μας κουβέντες αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να το εξηγήσω επαρκώς και δεν ξαναμπαίνω στον κόπο. Θέλω όμως να καταθέσω ακόμη μια φορά την άποψη μου για την θέση μας στην «ευρωπαϊκή οικογένεια». Όπως λοιπόν είπα και στην αρχή αυτού του σενδονιού η πραγματική κρίση δεν έχει σχέση με το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος αλλά με το ιδιωτικό χρέος το οποίο σήμερα είναι ακόμη ένα ΑΕΠ δλδ κοντά στα 250δις ευρώπουλα. Αυτό φυσικά το γνωρίζουν άπαντες οι δνταδες και οι τροικανοί γι αυτό και το Πρώτο τους και Κύριο μέλημα στο μνημόνιο είναι η δημιουργία εκείνων των μηχανισμών που θα απορροφήσουν μέρος των τεραστίων ζημιών που θα δημιουργηθούν στο τραπεζικό μας σύστημα απ την ώρα που θα επέλθει σε όλη της την διάσταση η εσωτερική υποτίμηση που έχουν στο μυαλό τους. Αυτό βέβαια δλδ την έκθεση στο ιδιωτικό χρέος το γνωρίζουν και οι «οίκοι ανοχής» και κάθε βδομάδα υποβαθμίζουν αργά αλλά σταθερά τις εγχώριες τράπεζες σε επίπεδα κουρελόχαρτων . Φυσικά η «ενημερωτική» τάση που επικρατεί στα ΜΜΕ είναι να δοθεί η εντύπωση στο κοινό ότι για τις υποβαθμίσεις φταίει η έκθεση των τραπεζών μας στα κρατικά ομόλογα/σκουπίδια . Παπάρια μέντολες αγαπητοί μου, η έκθεση των λαμόγιων του τραπεζικού τομέα στα ελληνικά κουρελόχαρτα δεν ξεπερνά τα 50δις σε αντίθεση με το ιδιωτικό χρέος που όπως είπαμε είναι 5απλάσιο και βάλε .Μα θα μου πει ο αγαπητός αναγνώστης τι σχέση έχουν όλα αυτά με το δίλλημα που επεχείρησε να βάλει δλδ μέσα ή έξω από το € ? Έχει και παραέχει μιας και στο δίλλημα αυτό πρέπει να απαντήσουμε με γνώμονα την δυνατότητα του μέσου πολίτη/εργαζόμενου να μπορέσει κάποια στιγμή να απεμπλακεί από τον βραχνά του χρέους του και να αρχίζει να ξαναζεί αξιοπρεπώς σε ένα βάθος χρόνου που θα του κρατά τουλάχιστον ζωντανή την ελπίδα ότι θα προλάβει να ζήσει και αυτός τα τελευταία του χρόνια κάπως καλύτερα. Κανένας μας δεν θα μπορέσει να ξεφύγει της πληρωμής των λαθών του αλλά η πληρωμή αυτή δεν πρέπει επ ουδενί τρόπο να σβήσει με μία μονοκονδυλιά την παρουσία του απ αυτόν τον μάταιο κατά τα άλλα κόσμο. Μέσα λοιπόν στην «ευρωπαϊκή οικογένεια» (με την λαθεμένη ,πολιτικά, έννοια του «κοινού νομίσματος» και πέραν τούτου ουδέν) το μέλλον της ελληνικής οικογένειας είναι πιο μαύρο από ποτέ. Η εσωτερική υποτίμηση και η βίαιη και μεγάλη συνάμα συρρίκνωση του πραγματικού εισοδήματος που αυτή συνεπάγεται όχι μόνο δεν θα αφήσει ένα έστω και μικρό παράθυρο ελπίδας αποπληρωμής του χρέους της αλλά θα το αυξήσει _ήδη το αυξάνει σημαντικά _με γεωμετρική πρόοδο. Στην ανάγκη υποτίμησης έχουμε νομίζω συμφωνήσει όλοι μας αλλά η εσωτερική υποτίμηση και μάλιστα μόνο στη μείωση ονομαστικών μισθών ,θα είναι η ταφόπλακα της ελληνικής οικογένειας. Η μόνη «δίκαιη» (όσο μπορεί να είναι δίκαιη μια τέτοια μέθοδο μιας ΚΑΙ αυτή χρεώνει συστημικά λάθη σε μια μεγάλη μερίδα λαού που δεν ευθύνεται σχεδόν καθόλου) ) υποτίμηση είναι η υποτίμηση του νομίσματος και αυτή είναι αδύνατη μέσα στο πλαίσιο του κοινού νομίσματος. Η οικονομία μας πρέπει να βρει εκ νέου τα πατήματα και τον ρυθμό της και βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η ανάπτυξη μιας οικονομίας με γνώμονα το εθνικό συμφέρον (και δεν εννοώ, για τους ανόητους ξυπνητζήδες, να γίνουμε κάτι σαν την Αλβανία που μου μας τα χουν κάνει κουδούνια με την συγκεκριμένη δήθεν μου τάχαμου έξυπνη ατάκα) – αυτό το εθνικό συμφέρον εξάλλου το επικαλείται όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία ο γιωργάπης…
Εγώ λοιπόν θα διαφοροποιήσω ολίγον τι το βασικό ερώτημα στο ποστ του παπούλη : πόσες εργατοώρες θα χρειάζονται το 2014 για να αποπληρώσουν μια μηνιαία δόση για την αγορά το 2008 ενός αυτοκινήτου , ή των ηλεκτρικών συσκευών (που μαζί με τα βίντεο, για να μην ξεχνάμε και την σχετικά πρόσφατη οικονομική μας κατάντια ήταν ο διακαής πόθος του ελληνικού λαού κατά την δεκαετία του 80 ) ενός νέου σπιτικού …… ή ενός στεγαστικού δανείου?
Η χρεοκοπία μας είναι γεγονός κι αυτό γιατί η κοινωνία μας έχει ήδη χρεοκοπήσει. Στα αρχίδια μας το «δημόσιο» χρέος , γιατί είναι ένα χρέος κυρίως πολιτικό- και με πολιτική απόφαση θα απαλειφθεί , εάν είναι πράγματι (που δεν το νομίζω Τάκη) αυτό το ζητούμενο. Η «ευρωπαϊκή οικογένεια» για να υπάρξει εκ νέου _τουλάχιστον ως ιδέα_ θα πρέπει να μάθει να λειτουργεί/σκέφτεται ως τέτοια. Έως τότε θα πρέπει να πορευτούμε αποκλειστικά (προς το παρόν τουλάχιστον)με βάση τις δυνατότητες και τις ανάγκες ΜΑΣ προσπαθώντας να συνυπάρξουμε/συνενοηθούμε με λαούς που έχουν τα ίδια με μας προβλήματα- κι έτσι όπως πάει αυτή η κατ επίφαση «ευρωπαϊκή οικογένεια» δεν θα αργήσουν να βρεθούν στο δρόμο και την θέση μας κάμποσοι από δαύτους.
καλησπέρα είπα ? 😎
**εξαλειφθεί** το χρέος ρεεεεε (διόρθωσε το παπς – κι ελπίζω να είσαι καλά ρε θερίο, χαθήκαμαν γμτ! )
Ας μου επιτραπεί να παραθέσω δύο σχόλια σχετικά με το δίλημμα που συζητάτε (μνημόνιο ή διαγραφή χρέους με έξοδο από το ευρώ) και στο οποίο μερικοί ίσως θυμούνται πως έχω εκφράσει την άποψη της διαγραφής του χρέους εντός της Ευρωζώνης.
Όπως, λοιπόν εγώ τουλάχιστον, το αντιλαμβάνομαι, η θέση της διαγραφής του χρέους εντός της ΟΝΕ, εξυπηρετεί την ανάγκη συσπείρωσης του εργατικού κινήματος στην Ευρώπη στον κοινό στόχο του να πληρώσουν αυτοί που πραγματικά φταίνε για την κρίση χρεών, δηλαδή το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, εγχώριο και ξένο. Σήμερα έχει γίνει σε σημαντικό μέρος της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης κατανοητό πως οι έλληνες έχουν πιεσθεί όσο δεν παίρνει άλλο με πρωτοφανή μέτρα λιτότητας. Συνεπώς, το αίτημα της διαγραφής εάν τεθεί εντός ΟΝΕ δεν θα ακουσθεί παράλογο. Αυτό που δεν έχει γίνει κατανοητό είναι πως δεν φταίνε οι τεμπέληδες και χαραμοφάηδες έλληνες για την υπερχρέωση αλλά οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί λακέδες τους. Επίσης δεν έχει γίνει κατανοητό πως τα νέα δάνεια που φορτώνεται η Ελλάδα δήθεν για να μην χρεοκοπήσει και τα οποία η ευρωπαϊκή αστική τάξη θα τα φορτώσει στους ευρωπαίους φορολογούμενους ρίχνοντας την ευθύνη στους έλληνες, στην πραγματικότητα πηγαίνουν κατευθείαν στη τσέπη των τραπεζών τους. Με άλλα λόγια η άρνηση της Ελλάδας να πληρώσει εντός της ΟΝΕ πρέπει να συνοδευτεί από την εξήγηση ότι με αυτό τον τρόπο δεν δέχεται να φορτώνει στους ευρωπαίους εργαζόμενους την επιδότηση των μεγάλων ξένων τραπεζών.
Ας μην ξεχνάμε ότι προβλήματα υπερχρέωσης έχουν όλοι σχεδόν οι ευρωπαϊκοί λαοί και οικονομίες. Η διαφορά με μας είναι στην αντοχή και το timing εκδήλωσης της κρίσης.
Συνεπώς το κοινό έδαφος των αγώνων υπάρχει και είναι στη βάση του ανολοκλήρωτου και ταλαντευόμενου ευρωπαϊκού οικοδομήματος που πρέπει οι εργαζόμενοι της Ελλάδας και της ευρωπαϊκής περιφέρειας να συναντήσουν τους συναδέλφους τους του ευρωπαϊκού κέντρου σε μία κοινή προσπάθεια να απαλλαγούν από την σκλαβιά του χρέους και της εισοδηματικής λιτότητας.
Όποιος ξέρει τους αριθμούς γύρω από την τραπεζική φούσκα στην ΕΕ (και όχι μόνον) δεν μπορεί να έχει την παραμικρή αμφιβολία για τον συστημικό κίνδυνο που ενώνει τα κοινά και δίκαια αιτήματα των ευρωπαίων εργαζομένων.
Βεβαίως ιδιαιτερότητες και δυσαναλογίες υπάρχουν μεταξύ των εθνικών καπιταλισμών. Και αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι η αιχμή του δόρατος της κρίσης. Όμως, αυτός είναι και ο λόγος που η στάση που θα επιδείξει το ελληνικό εργατικό κίνημα στις διεκδικήσεις του είναι καθοριστική για την πορεία της αφύπνισης και μαζικής δράσης των ευρωπαίων συναδέλφων τους.
Εάν ρίξουμε μαύρη πέτρα πίσω μας και τρέξουμε να φύγουμε από την ΟΝΕ κάνοντας παύση πληρωμών, θα έχουμε επιτρέψει στους αστούς Ευρωπαίους να ρίξουν όλο το φταίξιμο της κρίσης που θα ακολουθήσει στην εγωϊστική και αχάριστη στάση της Ελλάδας. Ακόμη, δε, και εάν η διασπασθεί η ΕΕ και ακολουθήσουν την Ελλάδα άλλες προβληματικές δημοσιονομικά χώρες, το επόμενο βήμα που θα ακολουθήσει θα είναι η αναδίπλωση στα εθνικά σύνορα και νομίσματα με ανταγωνιστικές υποτιμήσεις, ανεξάρτητες βιομηχανικές πολιτικές και διάφορα μέτρα προστατευτισμού που θα μάς πάνε πίσω στους ανταγωνισμούς και τους πολέμους του 20ου αιώνα.
Τελειώνοντας, το δίλημμα δεν είναι μέσα ή έξω από το ευρώ, αλλά τι εξυπηρετεί καλύτερα την ανάπτυξη και την ενότητα του εργατικού κινήματος. Μία κοινή μάχη εκ του συστάδην μέσα στην Ευρώπη κατά του κεφαλαίου ή μία εθνική αναδίπλωση και φυγομαχία σε δρόμους αυτοδύναμης καπιταλιστικής ή κρατικοκαπιταλιστικής ανάπτυξης ;
ΥΓ : το επιχείρημα ότι η ΕΚΤ θα μας κόψει τη χρηματοδότηση ή πως αυτομάτως θα μας πετάξουν εκτός ΟΝΕ δεν ευσταθεί. Μπορεί η ΕΚΤ να μην δέχεται πλέον ελληνικά ομόλογα για ενέχυρο και να μην δανειοδοτεί τις ελληνικές τράπεζες στις αγορές ελληνικού χρέους, όμως είναι υποχρεωμένη από το καταστατικό της να χορηγεί μία ελάχιστη ποσότητα χρήματος για λόγους νομισματικής κυκλοφορίας. Επιπλέον, όπως έχει επανειλημμένα ομολογηθεί, δεν προβλέπεται από τις ευρωπαϊκές συνθήκες η εκδίωξη χώρας-μέλους από την Ευρωζώνη. Η διαγραφή χρέους με υποστήριξη την παύση πληρωμών μέσα στην ΟΝΕ αποτελεί πολύ μεγαλύτερη απειλή για το ευρωπαϊκό καπιταλιστικό οικοδόμημα απ’ ότι μία εκούσια έξοδος. Και θα το υποχρεώσει να εξετάσει πολύ σοβαρότερα την οικονομική ολοκλήρωση και την πολιτική ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης.
Οι υποστηρικτές της εξόδου από το ευρώ προβάλλουν το επιχείρημα ότι θα ανακτήσουμε το χαμένο όπλο της νομισματικής πολιτικής. Δηλαδή θα μπορούμε να τυπώσουμε χρήμα. Και έτσι θα πληθωρίσουμε τα όποια χρέη απομείνουν από τη διαγραφή που θα έχει προηγηθεί, σωστά;
Αυτό σημαίνει υποτίμηση της νέας δραχμής και συνακόλουθα των μισθών και εισοδημάτων, ώστε να περιοριστούν οι εισαγωγές και να γίνουν φθηνότερες και πιο ανταγωνιστικές οι εξαγωγές.
Για ποιας έκτασης υποτίμηση όμως μιλάνε, δεν μας λένε. Ή μάλλον λάθος. Ο Καζάκης μιλά για 10-15% υποτίμηση που δεν θα επιτραπεί να διογκωθεί περαιτέρω λόγω συναλλαγματικών και κεφαλαιακών περιορισμών. Ο Λαπαβίτσας δεν την ορίζει. Ο Σαμίρ Αμίν είχε μιλήσει το 2010 για την ανάγκη μιας υποτίμησης 25%. Σήμερα ξένοι αναλυτές μιλάνε για 35-50% υποτίμηση. Και η ιστορία της Αργεντινής – της οποίας η παραγωγική και εξαγωγική βάση ήταν πολύ ισχυρότερη της ελληνικής – χρειάστηκε 75% υποτίμηση για να ξεκουνήσει την οικονομία της σε μία πολύ ευνοϊκότερη διεθνή συγκυρία.
Ερωτώ λοιπόν με τη σειρά μου χωρίς καμία διάθεση κινδυνολογίας:
Πρώτο, αν επιβάλλουμε περιορισμούς στην ροή κεφαλαίων ώστε η δραχμή να μην είναι μετατρέψιμη, με τι συναλλαγματικά διαθέσιμα θα αγοράζουμε πετρέλαιο (80% εξαρτημένοι από εισαγωγές), πρώτες ύλες και μηχανήματα από το εξωτερικό αφού η δραχμή θα είναι – ως μη μετατρέψιμη – είδος προς αποφυγή ;
Δεύτερο, με 15% υποτίμηση τι είδους τόνωση της ανταγωνιστικότητας περιμένουμε όταν ανάλογες υποτιμήσεις είχαμε τρεις μεταξύ 1983 και 1998 χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα ;
Τρίτο, αν η συγκριτικά ισχυρότερη Αργεντινή χρειάστηκε 75% υποτίμηση για να ανακάμψει, η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί περισσότερο ;
Τέταρτο, μία μεγάλη υποτίμηση της δραχμής που θα συνοδευτεί από αυξήσεις μισθών λίγο μικρότερες για να ‘χρυσωθεί το χάπι της υποτίμησης’ δεν θα οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτο πληθωρισμό ; Σημειωτέον η Αργεντινή σήμερα έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο (ανεπισήμως) πληθωρισμό στον κόσμο.
Πέμπτο, από πότε μία κεϋνσιανή συνταγή προστατευτισμού όπως η υποτίμηση θεωρείται έξοδος από την κρίση ; Από πότε ο προστατευτισμός θεωρείται μαρξιστική ή φιλεργατική πολιτική ;
Έκτο, την πολιτική εκτύπωσης χρήματος και υποτίμησης του νομίσματος ακολούθησαν και ακολουθούν τα τελευταία χρόνια ΗΠΑ, Βρετανία και Ιαπωνία. Γνωρίζετε σε τι πραγματικό χάλι βρίσκονται (υπερχρέωση, ελλείμματα, πληθωρισμός) και πως αντί να βγάλουν τις χώρες από τη κρίση τις έριξαν ακόμη βαθύτερα σε αυτήν;
ΥΓ: αν Πορτογαλία και Ισπανία ακολουθήσουν την Ελλάδα, θα το κάνουν για να υποτιμήσουν και αυτές το νόμισμά τους, οπότε πως θα πουλήσεις εκεί ανταγωνιστικά προϊόντα ;
Ασφαλώς και κανένα ευρώ δεν διασφαλίζει από τον πόλεμο. Από τον πόλεμο διασφαλίζει μόνον η ενωμένη δράση των εργαζομένων. Που είναι όμως πολύ ισχυρότερη εάν επιδιώκεται και επιτυγχάνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο
Πρώτα τα σοβαρά θέματα!!
Καπετάνιε το να εμφανίζεται κάποιος σε διάλειμμα από τη δουλειά στο άστυ (του) Δευτέρα και μάλιστα μέρα που έχει πέσει η θερμοκρασία συνήθως είναι καλό σημαδι 🙂 .
Νίκο κοίταξε να δεις.
Είδες και μόνος σου ότι της συμπατριώτισάς σου της έκανε εντύπωση ότι έγραψες μεγάλο κείμενο σε κινητό.
Καταλαβαίνεις ότι ..αυτές έχουν μια συγκεκριμένη αντίληψη για το ΤΙ και κυρίως ΠΟΥ γράφει κάποιος που όλη την ώρα ασχολείται με τα μηνύματα του κινητού του.
Άδικο έχουν;; (*)
Μάλιστα στην ..κατάστασή μας (ηλικία κλπ) του ..άλλου μπορούν να του μπουν ιδέες αν σε βλέπει όλη την ώρα μαυτό το μαραφέτι, ειδικά αν έχεις δώσει δείγματα ότι σου αρέσει η τρυφηλή ζωή (η οποία άλλωστε μας έφερε και στο χάλι με τα Μνημόνια κλπ όπως επεσήμανες, ορθώς, προηγουμένως 🙂 ).
Τα «εγώ ένα κρασάκι και καλή παρέα με φίλους και είμαι πλήρης, η μουσική και η ποίηση είναι διέξοδος στην καταπιεσμένη από το ανταγωνιστικό περιβάλλον ανάγκη έκφρασης συναισθήματος κλπ, κλπ», καλά είναι, αλλά μην πολυβασίζεσαι για τη δύσκολη ώρα, έπεα πτερόεντα…
Άρα, κοίτα να φτιάξεις το λάπτοπ, ειδικά άμα γυρνάς στην Κρήτη.
Τώρα, μια νύξη στα δευτερεύοντα.
Νίκο πιστεύω ότι η ταύτιση των ευθυνών που δημιούργησαν το πρόβλημα με το είδος της «λύσης» τίθεται λάθος, κυρίως από τα ΜΜΕ.
Δυστυχώς οι πολιτικές δυνάμεις (συμπεριλαμβανομένης της «αντιμνημονιακής» Αριστεράς») έχει πέσει στην παγίδα της «ηθικής αντιμετώπισης» με αποτέλεσμα την αυτοαναίρεσή τους και ως «αντι» και ως Αριστερά, κέντρο κλπ.
Δες πχ ότι το Σύνταγμα με την πολλή οργή έχει καταντήσει να θεωρεί ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ότι το υπαρκτό (και τεράστιο) πρόβλημα του πολιτικού χρήματος είναι ζήτημα της φαύλης συμπεριφοράς του χ ή ψ ΠΑΣΟΚου ή ΝΔτη υπουργού και πρόβλημα θεσμών δεν υφίσταται.
Με τους ίδιους όρους το θέμα της Ζήμενς ήταν θέμα Χριστοφοράκου και τελικά το λαϊκό αίτημα είναι να «διελυκανθεί» αν ο χ ή ψ Υπουργός έφαγε και πόσο (πάντως οι μίζες είναι πάντα ποσοστό και μάλιστα μικρό 😉 ) και για την ταμπακιέρα κουβέντα.
Άρα πιστεύω πως το θέμα μας είναι να περιγραφεί ρεαλιστική λύση διεξόδου, το δε όριο στο «σφίξιμο» του καθενός είναι αυτό που ορίζουν οι αρχές της υπεράσπισης της κοινωνικής συνοχής και του ανθρωπισμού, η δε κοινωνική δικαιοσύνη δεν νομίζω ότι έχει σχέση με την αρχή της ..αναλογίας «τόσο έφταιξα – τόσο πληρώνω». (* *)
Καπετάνιε στο ότι το Δημόσιο χρέος είναι φούσκα και στο ότι ο αέρας ..διοχετεύθηκε από την ιδιωτική φούσκα (όπως τα λες για τους «Μετόχους») συμφωνούμε.
Εκεί που έχω αμφιβολίες είναι στη βεβαιότητα πως όταν ρυθμίσουν την μεταφορά των βαρών στα Κράτη, θα προχωρήσουν και σε διευθέτηση μέσω πολιτικής απόφασης (αυτό που λες εν μια νυκτί), διότι θεωρώ ότι η «φούσκα» του Δημόσιου χρέους λειτουργεί και αυτόνομα πια, ανατροφοδοτώντας και την αρχική.
Αν γίνει δε και το Μπίνγκο του «ταυτόχρονου» φοβάμαι ότι το «από που ξεκίνησε» δεν θα έχει τη σημασία, που πιθανόν έχει σήμερα.
Ο βασικός λόγος της αμφιβολίας μου, για να μην κουράζω, έχει να κάνει, αφενός με την αδυναμία «πολιτικής» λειτουργίας ενός παγκόσμιου «ντεσίζιον μέηκερ» (ή μιας …συνισταμένης κάποιων, αφού προϋπόθεση είναι η δυνατότητα συλλογικής συνείδησης και λειτουργίας), αφετέρου δε με ιδιομορφίες που αφορούν και γεωπολιτικές αντιθέσεις (πχ Κίνα όπου το Ιδιωτικό με το Δημόσιο είναι πιο σύνθετο ζήτημα και η συναίνεση σε κούρεμα του χρέους που κατέχουν δεν νομίζω ότι είναι δεδομένη).
Άρα το θέμα του νομισματικού πολέμου με τη συμμετοχή Κρατών ως προς τη γεωπολιτική έκφρασή του (μπρρ!!) δεν μπορώ να πω ότι αποκλείεται.
Η δεύτερη αίρεσή μου έχει να κάνει στο ότι θεωρώ πως αν δεν έχει περιγραφεί η λύση της Ανάπτυξης «εκτός ευρωζώνης» «σε πενηνταράκια» πριν την έξοδο, αν συμβεί η έξοδος με τίποτα δεν θα συγκροτηθεί κάτι διέξοδο «αντικειμενικά».
Ότι γίνει θάναι για κακό όχι γιατί θεωρητικά «δεν υπάρχει ζωή και Ανάπτυξη εκτός Ευρώ», αλλά γιατί το σχέδιο το φτιάχνεις «για το πρόβλημα» και το εφαρμόζεις «όταν είσαι στο πρόβλημα».
Είναι αυτό που λέμε ότι όταν ψάχνεις για δραστηριότητα επειδή πρέπει να βρεις κάτι, συνήθως δεν βρίσκεις, αυτό που πιάνει στα δύκολα είναι να κάνεις αυτό που ξέρεις.
Τέλος πάντων, εμείς οι 2 (που γράφουμε από Η/Υ (***) και δεν δίδουμε δικαιώματα) θα ..επεκταθούμε στα διαλείμματά σου 🙂 )
Ελπίζω να σωφρονισθούν και οι ..λοιποί 😉
(*) δεν χρειάζεται απάντηση, ρητορική είναι η ερώτηση «βεβαίως έχουν άδικο , διότι η συναισθηματική προσέγγιση δεν τις αφήνει να δουν τις λεπτές αποχρώσεις κλπ κλπ…»
(* *) Μη μου πεις ότι εσύ δε λες αυτό, το ξέρω, απλώς είναι κάβα (χο χο) για αργότερα που ..θα έχεις φτιάξει το λάπτοπ
(***) Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές όχι ΗμιΥπαίθριοι που πάει το μυαλό σου