Τάφροι και Κάφροι…

Ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη , εκλεκτοί μου αναγνώστες , από τη συμπαθέστατη φυλή των Καφφίρ της Αφρικής , μια φυλή με πολιτισμό αξίας ανεκτίμητης , θα ασχοληθώ σήμερα με το επικοινωνιακό παίγνιο που παίζεται με το ζήτημα της Κερατέας.

Δεν με αφορά το  ουσιαστικό ζήτημα , αν δηλαδή και κατά πόσον οι κάτοικοι του παλαιού Θορικού έχουν ή όχι δίκιο . Δεν θα εξετάσω αν ενυπάρχουν ή όχι αντιτιθέμενα συμφέροντα εργολάβων ( όπως ορισμένοι όχι απαραίτητα καλοθελητές καταγγέλλουν ) . Δεν θα αναφερθώ στις πληροφορίες ότι το «έργο»  προωθείται από συγκεκριμένα συμφέροντα , όμορα του πολιτικού μας συστήματος . Δεν θα λάβω υπόψιν μου τις  κραυγές των οργισμένων πολιτών  , τη βία της αστυνομικής εκεί καταστολής , τις  ( πάντα»αθώες» ) αποφάσεις των Ανώτατων Δικαστηρίων , το ερώτημα των κατοίκων σχετικά με το αν πρόκειται για ΧΥΤΑ ή για ΧΥΤΥ , ακόμα και τον ορυμαγδό παραπληροφόρησης που ασκείται καθημερινά .

Επίσης θα αγνοήσω ηθελημένα ( θα φανεί στη συνέχεια γιατί )  το γεγονός ότι  τη διαμάχη χρησιμοποίησαν , εκμεταλλεύτηκαν , αξιοποίησαν διάφορα «λουλούδια» του  πατριωτικού ( my ass ) χώρου δι ίδιον όφελος και μάλιστα με την ίδια μεθοδολογία που ακολούθησαν και για το ζήτημα στην Υπατία ή τον Άη Παντελεήμονα ( μεγάλη η χάρη του ) .

Μια ψυχρή προσέγγιση του επικοινωνιακού παιγνίου και ιδίως των τελευταίων κινήσεων θα επιχειρήσω παρακάτω .

Πρώτη παρατήρηση και ιδιαίτερα σημαντική : Το πρόβλημα είναι μακρόχρονο ,  αλλά ήρθε στην επιφάνεια της δημοσιότητας πέρσι το χειμώνα. Έκτοτε με συνεχή επεισόδια ,  μάχες εκ του συστάδην , διαξιφισμούς από τηλεοράσεως και συνεχή ρεπορτάζ βρίσκεται στη πρώτη γραμμή της δημοσιότητας. Επί 5 κοντά μήνες υπάρχουν και λειτουργούν παράλληλα και συχνά επικαλυπτόμενα : α) η πραγματική διαμάχη όπου οι τοπικές κοινωνίες μάχονται ανυποχώρητα και αντέχουν την οργανωμένη  καταστολή και β) το επικοινωνιακό πατιρντί όπου τίθενται επί τάπητος , μεταξύ άλλων , και  τα «μεγάλα» ζητήματα που ( θα έπρεπε να )  απασχολούν τη κοινωνία με πρωτεξάρχον το θέμα της «ανομίας». Αλλά , καλοί μου αναγνώστες , είναι φανερό ότι το ζήτημα αυτό και τα συμπαρομαρτούντα παίγνια διαρκούν ΠΟΛΥ. Παραπάνω από το  διαχειριστικά σκόπιμο και εφικτό.

Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι από το Γενάρη και μετά  επίσημος εκφραστής της τοπικής κοινωνίας  δεν είναι ο αποδιοπομπαίος ( και «ύποπτος» ) δήμαρχος Κερατέας , αλλά  ο ελεγχόμενος  δήμαρχος Λαυρεωτικής , που στα πλαίσια του Κα(υ)λλικράτη διαχειρίζεται ευρύτερα συμφέροντα και διαθέτει  μεγαλύτερη μεν διαπραγματευτική ισχύ , όμως δεν αντιπροσωπεύει  επαρκώς και μόνο τη περιορισμένη  κοινωνία της Κερατέας , αλλά ολόκληρο σχεδόν το «ποδάρι» της δύσμοιρης Αττικής.

Μια τρίτη παρατήρηση είναι ότι , καλώς ή κακώς ( όμως στο προκείμενο αδιάφορο ) , οι κάτοικοι υποστηρίχθηκαν μεν  από ετερόκλητους φορείς με συζητήσιμες στοχεύσεις , αλλά αντέταξαν σε κάθε περίπτωση σθεναρή αντίσταση προς το έννομο Κράτος. Μια αντίσταση που σε πολλές περιπτώσεις ( εδώ κολλάει η Τάφρος του τίτλου , για το Κάφρος θα περιμένετε ) υπερέβη τα όρια του νόμου ακόμα και σε βαθμό κακουργηματικών πράξεων.

Τέταρτη παρατήρηση , εξίσου σημαντική με τις υπόλοιπες , είναι το γεγονός ότι σε κάθε ευκαιρία και με κάθε μέσο ( και διαθέτουν πολλά…. 😉  ) οι καθεστωτικές περσόνες προέβαλλαν το ζήτημα της «ανομίας» , προνομιακό έδαφος για την ανάπτυξη της ιδεολογίας του πολίτη- υπήκοου και τη συσκότιση των πραγματικών συνθηκών που βιώνουν  τόσο η τοπική κοινωνία , όσο και η κοινωνία ευρύτερα. Το Κράτος  και οι Νόμοι ως ιερό δισκοπότηρο , ως  κολυμβήθρα συλλήβδην  αποκαθαρμού αμαρτιών , ως εγγύηση καλής λειτουργίας ( μετά του απαραιτήτου σέρβις από γκλόμπ και χημικά ) του πολιτεύματος. Ένας θεσμός ( Κράτος και Νόμοι ) που εξασφαλίζει την ευνομία , τη τάξη  , την ομαλή κοινωνική ζωή και ΒΕΒΑΙΑ τη τιμωρία των ενόχων διάπραξης αδικημάτων. Διαρρηγνύοντας τα ιμάτια των οι «εγκάθετοι» , οι λακέδες και οι «πρόθυμοι» καλούσαν τους εισαγγελείς , την ηγεσία της αστυνομίας , τον νεόκοπο Υπουργό ΠροΠο ( κυριολεξία ) να επιβάλλουν το κράτος του νόμου με κάθε διαθέσιμο μέσο και να κολάσουν τους παρανομούντες μουτζαχεντίν της Κερατέας. Παράλληλα κάθε διαμαρτυρία , κάθε ρίψη γιαουρτιού , κάθε επεισόδιο του ανταρτοπολέμου , προβαλλόταν με τα πλέον μελανά χρώματα κατακλύζωντας το χώρο των δελτίων των 8 , ενώ  οι φωνές που προσπαθούσαν να εξηγήσουν ή να προβάλλουν τη θέση της τοπικής κοινωνίας  θάβονταν επιμελώς ή τραμπουκίζονταν ευθέως και συχνά απρόκλητα.

Ας έρθουμε τώρα σε μια απόπειρα σύνθεσης :

Έχουμε μια διαμάχη μεταξύ μιας τοπικής κοινωνίας και του οργανωμένου κράτους που διαρκεί πέραν του αναμενόμενου και μάλιστα χωρίς να έχει εδραιωθεί οριστικό και τελεσίδικο αποτέλεσμα επί του πεδίου.

Έχουμε ένα παράλληλο επικοινωνιακό παίγνιο  το οποίο ,  παρά τα πανίσχυρα μέσα που διατέθηκαν ,  υπερβαίνει και αυτό τον εύλογο και πολιτικά ( βλέπε επικοινωνιακά )  εκμεταλλεύσιμο χρόνο , επειδή η ατζέντα τώρα  θα πρέπει να αλλάξει.

Έχουμε πλέον ένα σχετικά «πρόθυμο» να διαπραγματευτεί τοπικό άρχοντα που έχει επαφές με το επίσημο κυβερνητικό απαράτ. Κάποιον που πρόσκαιρα έστω μπορεί  να λειτουργήσει ως σύνδεσμος και εγγυητής , τόσο για τους κατοίκους όσο και για το καθεστώς.

Έχουμε επίσης όλο αυτό το συρφετό των «πατριωτικών» φορέων που σπεύδουν να απλώσουν τραχανά όπου ελπίζουν ότι θα μαζέψουν  χαβιάρι. Παρουσία  προβληματική στο μέτρο που οι κάτοικοι της Κερατέας θα εγκαταλειφθούν στη τύχη τους , όσο το πράγμα δε τραβάει επικοινωνιακά , παρουσία απαραίτητη για το καθεστώς , ώστε να μπορεί να εκτοξεύει εξυπνακισμούς – μύδρους και να βάλλει έτσι κάθε κοινωνική διεκδίκηση. Όμως και αυτοί ( οι πατριώτες ) έχουν τα όρια τους , επικοινωνιακά τουλάχιστον  , γνωρίζωντας καλά  πότε  ωφελούνται και πότε κουράζουν.

Έχουμε τέλος το επίσημο Κράτος  ( βλέπε καθεστώς )  που ενώ υποχρεούται εκ του νόμου να βρεί , να συλλάβει και να κολάσει ποινικά τους  εκσκαφείς των τάφρων , τους βομβιστές  και τους τοπικούς οργανωτές των μουτζαχεντίν , έρχεται σε συμβιβασμό.  Ένα συμβιβασμό επώδυνο αλλά πρόσκαιρα επωφελή που έστησαν ο Δήμαρχος του Κα(υ)λλικράτειου  δήμου και ο Υπουργός ΠροΠο , αμέσως μετά το θλιβερό γεγονός με τα τρία καμμένα αυτοκίνητα των αστυνομικών το επάγγελμα κατοίκων . !!!!!

Κουράστηκαν οι διμοιρίες των ροπαλοφόρων , οι αξιωματικοί και οι εισαγγελείς να ξημεροβραδιάζονται στη περιοχή και να τρώνε μολότωφ γεμισμένα με «γουρούνες» . Κουράστηκαν τα ταμεία να «πληρώνουν» ( στην άλλη ζωή … 🙂 ) υπερωρίες των οργάνων της δικαιοσύνης και της τάξεως. Εξαντλήθηκαν τα αποθέματα  βομβίδων και χημικών επιβαρύνοντας με πρόσθετα κόστη αναπλήρωσης το προϋπολογισμό που ήδη ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ .

Αλλά αυτά , ελάχιστοι μου αναγνώστες είναι τα επουσιώδη μπροστά στο ΚΑΙΡΙΟ πρόταγμα. Όντας πλέον μη διαχειριστικά  ωφέλιμο και εφικτό το παίγνιο πρέπει να κλείσει .

Δεν είναι δυνατόν να αρχίσει η πασχαλινή «Πορεία προς το Λαό» με τέτοια επεισόδια και εντάσεις , με  τέτοια ζητήματα ανοιχτά. Θα πρέπει οι κάτοικοι να επιστρέψουν στις εστίες τους ώστε να τυλίξουν γαρδούμπες και κοκορέτσια , να βάψουν αυγά , να  ετοιμάσουν τις σούβλες και όλοι μαζί να προσέλθουμε στους ναούς για να συνεορτάσουμε την «Αγάπη». Μαζί θα προσέλθουν και οι καθεστωτικοί εκπρόσωποι , συνοδευόμενοι από ορδές εγκάθετων και μπράβων , ώστε εν ειρήνη να εορτασθούν οι άγιες αυτές μέρες.  🙂 🙂 🙂

Όμως τα υπολείμματα της τάφρου παραμένουν , στις καλαμιές ακόμα κρύβουν μπουκάλια και οι ένοχοι των κακουργηματικών κατά της εννόμου τάξεως πράξεων ( πράξεων που τελέσθηκαν και καταγγέλθηκαν μετ’ επιτάσεως ενώπιον του πανελληνίου τηλεοπτικού κοινού ) παραμένουν ασύλληπτοι και ατιμώρητοι.

Συμβιβασμού ένεκεν και λόγω αλλαγής επικοινωνιακής ατζέντας  οι νόμοι και το Κράτος  , για τους οποίους κόπτονταν επί μήνες από τα τηλεοπτικά παράθυρα οι διάφοροι αρλεκίνοι της κυβέρνησης και των ΜΜΕ , θα πάνε στα αζήτητα.

Γιατί , σεβαστοί μου αναγνώστες , το καίριο ζητούμενο δεν βρίσκεται στα φούμαρα που μας σερβίρουν καθημερινά για Κράτος , «ανομία» και άλλα ορέα , αλλά στο επικοινωνιακό πεδίο , όπου παίζεται ( όπως ακόμα νομίζουν… 😉  ) το μέλλον αυτού του καθεστώτος.

Θα μου πείτε  ότι δεν αναφέρθηκα τελικά στους Κάφρους παρά μόνο στις Τάφρους και θα έχετε δίκιο. Σκέφτηκα να το αφήσω σε σας : να βρείτε δηλαδή ποιοί τελικά είναι οι Κάφροι : εμείς που μας σερβίρουν τα φούμαρα ή αυτοί που νομίζουν ότι τα τρώμε αμάσητα ;;; 🙂

( Σημείωση – διευκρίνιση  : η κατά συνθήκην παραδοχή ότι οι Καφφίρ είναι φυλή χρησιμοποιήθηκε  μόνο για τις ανάγκες του κειμένου , αν και λανθασμένη. Υπό τον όρο Κάφροι αποκαλούνταν όλες οι υποδουλωμένες  , από τους απόστολους του «πολιτισμού» δυτικούς  , φυλές της νοτίου Αφρικής … προέρχεται από τον αραβικό όρο καφίρ που σημαίνει υποδουλωμένος άπιστος. Στη φωτό δε  φυλή από το Μαλάουι στη κεντρική Αφρική ..)