Δεν θέλω να μιλώ κι όμως τα θυμάμαι σαν σήμερα…
Δεν θέλω να μιλώ για κείνες τις μέρες και τις προηγούμενες , για τη «Λευτεριά στους δεκαεφτά» , τη συγκέντρωση στο Χημείο και τη κάθοδο από τη Σόλωνος προς το Πολυτεχνείο εκείνη τη Τετάρτη…
Δεν θέλω να μιλώ για το πανηγύρι ( αλλά και τις εσωτερικές διαμάχες ) της Πέμπτης , για την φαντασίωση και τη κορύφωση της Παρασκευής και το δράμα του Σαββάτου…
Δεν θέλω να μιλώ για τα επέκεινα , το φόβο , τις επιστολές στήριξης από τους εγκάθετους , το νο 8 , το σκοτάδι που έπεσε ακόμα πιό βαρύ…
Δεν θέλω να μιλώ για τη στάση του τότε «πολιτικού κόσμου» και των μεγαλοαστών…
Δεν θέλω να μιλώ για τους επώνυμους ( τότε και τώρα ) πρωταγωνιστές . Για αυτούς που ξεπουλήθηκαν ψυχή τε και σώματι…
Δεν θέλω να μιλώ για τους ανώνυμους ( και ελάχιστους επώνυμους ) που χάθηκαν , βρέθηκαν στο τρελλάδικο , το περιθώριο την έσχατη ένδεια. Που τους κατάπιε η μαυρίλα που πολέμησαν και δεν νίκησαν , γιατί διάλεξαν να νικήσουν τον εαυτούλη τους ….
Δεν θέλω να μιλώ για νίκη , για θυσία που απέφερε το τέλος της Χούντας ή έστω αυτό του Παπαδόπουλου και του Μαρκεζίνη. Ακόμα περισσότερο για φάρο φωτεινό που δείχνει το δρόμο στη διάρκεια της μεταπολίτευσης…
Ένα λουλούδι ήταν πρώιμο και βραχύβιο , που ποδοπατήθηκε βίαια τότε και ποδοπατείται ακόμα πιό βίαια μέχρι σήμερα. Αναρωτιέμαι μόνο αν βαθειά μέσα στο έδαφος επιζεί ο σπόρος .
The evil witch 
Εκτός του κυρίου σώματος του ποστ να εξηγήσω γιατί σήμερα ανέβασα αυτό το άρθρο :
Δεν θα ανέβαζα επετειακές μπαλαφάρες , ούτε επαιτειακές κλάψες σε καμμία περίπτωση αγαπητοί φίλοι.
Αλλά βλέπω σε άλλα μπλογκ , εξωνημένα όργανα , απόγονους δωσιλόγων , φερέλπιδες «ιστορικούς συγγραφείς» και άλλα άνθη της μπλογκόσφαιρας να προελαύνουν ασυγκράτητοι και ανενόχλητοι . Αυτοί που τότε ή διάβαζαν , ή έλειπαν , ή πυροβολούσαν από τα μπαλκόνια , ή υπέγραφαν τις γνωστές επιστολές ή τέλος δεν αποτελούσαν παρά δυνητικά σπερματοζωάρια μέσα στους όρχεις των ( ομοίως ) μπαμπάδων τους ξεσπαθώνουν …. Τους φτύνω κατάμουτρα !!
Επιζεί товариш Яков, επιζεί…
Ζ ε ι!
Κάποιος που και δικαιούται να ομιλεί, και αξίζει να τον ακούσουμε…
Παπούλη, αρκεί που μιλάς.
Δύτα
αρκεί που ΔΕΝ μιλώ , αν με εννοείς 😉
😀
Φτύσε παπούλη μου. Φτύσε. Αλλά το μόνο που καταφέρνεις είναι να βρωμίσεις το σάλιο σου πάνω τους.
Όμως για ποιους κόπτεσαι καλέ μου; Για ένα μάτσο αλήτες και προβοκάτορες; Έτσι δεν μας έλεγαν κάποιοι τότε (και μας λένε ακόμα πολλοί, αλλά ΑΛΛΟΙ) ότι ήταν μέσα στο πολυτεχενείο;
Και κάποιοι άλλοι ότι το… ελαφρύ όχημα (που προφανώς μπήκε μετά για να μαζέψει τα σκουπίδια που είχαν αφήσει πίσω τους οι αλήτες) «εισήλθε άνευ θανατώσεως ή πολτοποιήσεως ουδενός»;
Σωστά, κάτι μαρμάρινες πλάκες που είδα λίγο αργότερα στο νεκροταφείο της Ανάστασης ήταν από τροχαία…
Ζει (;), παπούλη. Αλλά πού μας οδηγεί;
να βαλω ενα σχετικά προσφατο για να ελφρυνει λίγο η ατμοσφαιρα;
Μήπως δεν έγινε ποτέ Πολυτεχνείο;
——————————————
Μες τα υπόγεια νερά της στα τυφλά
Σαν κάτι ψάρια κολυμπάμε σιωπηλά
Κι η ιστορία ειν΄ακομα πιο βαθιά
Κι από κάτω άπληστο μάτι μας κοιτά
Στα μαύρα βάθη ανα ζητάμε την αλήθεια
Μήπως κινούμαστε απλώς από συνήθεια;
Και μήπως άραγε αυτό που μας συνέβη
Είναι ένα τίποτε στης Θάλασσας τα ερέβη
Μήπως ποτέ της δεν υπήρξε ιστορία ;
Μήπως θα μείνει μια αιώνια απορία;
Μήπως δεν έγινε ποτέ Πολυτεχνείο;
Μήπως της θάλασσας ήταν απλώς αστείο
Μες τα υπόγεια νερά της στα τυφλά
Σαν κάτι ψάρια κολυμπάμε σιωπηλά
Κι η ιστορία ειν΄ακομα πιο βαθιά
Κι από κάτω άπληστο μάτι μας κοιτά
Στα μαύρα βάθη ανα ζηταμε την αλήθεια
Μήπως κινούμαστε απλώς από συνήθεια;
Και μήπως άραγε αυτό που μας συνέβη
Είναι ένα τίποτε στης Θάλασσας τα ερέβη
Μήπως ποτέ της δεν υπήρξε ιστορία ;
Μήπως θα μείνει μια αιώνια απορία;
Μήπως δεν έγινε ποτέ Πολυτεχνείο;
Μήπως της θάλασσας ηταν απλώς αστείο
Ποτέ δεν μαθαμε στο βάθος τι σημαίνει
Το τι απέγινε και τι μας απομένει
H ιστορία σαν μια θάλασσα βαθιά
Μα εμείς για πάντα κολυμπάμε στα τυφλά
κιενα κειμενο ενός που δικαιουται επισης να μιλά (ισοβιτης επι χουντας για την αντιστασιακή του δραση και Δημοτικος συμβουλος Θεσσαλονικης )
http://nosferatos.blogspot.com/2010/10/blog-post_5526.html
Οχι Παπούλη και θα μιλάμε και θα τα θυμόμαστε και θα τα διηγούμαστε στους νεότερους για να μη περάσει τελικά η ιδέα οτι ηταν ενας μύθος.
Οχι θυμάμαι και το Μαρτιο στην ταράτσα τους φοιτητές της Νομικής,που ηταν κλεισμένοι στη σχολή τους στη Σόλωνος με τα πανώ τους να μιλάνε για ελευθερία από τη χουντα.
Και την Τετάρτη που απο το πρωι μπροστά ατο Πολυτεχνείο ειχε μαζευτεί ενα ολόκληρο πλήθος πάσης ηλικίας και ρωτούσαν πως μπορούσαν να βοηθήσουν τους φοιτητές μς φάρμακα η ο,τι άλλο.
Και την Πέμπτη που σιγά σιγά εγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου ενα οραμα για ολους ,που προέβλεπαν οτι ερχεται το τέλος της λαομίσητης χούντας, με την κατάσταση να γίνεται ολοένα και πιο εκρηκτική.
Και την Παρασκευή πιά απο το απόγευμα κόσμος κατέβαινε την Αλεξάνδρας πρός το Πολυτεχνείο, αλλά και απο ολους τους άλλους δρόμους γιατί η σπαρακτική κραυγή του βραχνιασμενου εκφωνητή «ειμαστε αοπλοι, ειμαστε άοπλοι» εσχιζαν καρδιές.
Απο το βράδυ ομως απαγορεύθηκε η κυκλοφορία στους γύρω δρόμους , εξω απο το Πολυτεχνείο ηδη πνιγμένη η ατμόσφαιρα απο τα δακρυγόνα και μια σιγή λες και προμηνύονταν τι θα επακολουθούσε. Στην Πατησίων ομάδες νέων και απέναντι ομάδες αστυνομικών καιροφυλακτούντες. Στο μεταξύ ηδη υπήρχαν τραυματίες. Ειδαμε, εμείς που κατεβήκαμε πρός το Πολυτεχνείο μια μοτοσυκλέτα με ενα παιδί πίσω με εμφανές τραύμα στο πόδι, να ανηφορίζει με ταχύτητα την Αλεξάνδτας προφανώς για να πάει σε κάποιο νοσοκομειο.
Και η τελική ανατριχιαστική σκηνή που ζήσαμε οι κάτοικοι της Αλεξάνδρας, αργα γύρω στις δώδεκα, (τότε μέναμε σε ενα διαμέρισμα επί της Αλεξάνδρας), να ξεμπουκάρουν απο το Γουδί τα τάνκς με αναμένους τους προβολείς και να κατηφορίζουν τη λεωφόρο …….. τα υπόλοιπα εχουν καταγραφεί πολλές φορές από πολλούς.
Ομως το Σάββατο εγινε μακελειο στούς δρόμους της Αθήνας. Πυροβολούσαν στο ψαχνό και τότε ηταν που σκότωσαν το 16χρονο μαθητή εξω απο την οικονομικη σχολή στην Πατησίων.
Οι διάφορες ερμηνείες τι ηταν και τι δεν ηταν το Πολυτεχνείο, ερχονται εκ των υστέρων να λέει ο καθένας το δικό τους. Υπάρχουν ομως και πολλοι που εξησαν την εξέγερση οχι μέσα στο Πολυτεχνείο αλλά στην πόλη τους.
υγ. Βέβαια ενας μεγάλος αριθμός κατοίκων, ιδιαίτερα αυτοί επάνω στα Βόρεια, δεν ειχαν πάρει καθόλου χαμπάρι τι γινόταν το βράδυ της Παρασκευης στην Αθήνα.
Nαι Νοσφεράτε, (λινκ 17/11 1,35) αυτα τα κείμενα πρέπει να γίνονται γνωστά και να «ξαναφαίνονται» γιατί ετσι διατηρείται ζωντανή και οχι «ξεφτισμένη» η Ιστορία. 🙂
Δεν ήταν σκοπός μου κα Ένη μου να αποδυθούμε σε παράθεση αναμνήσεων και ιστορικά γεγονότα με αυτό το ποστ… να είστε πάντα καλά. 🙂
Πωπώ, με κάνετε και νιώθω πολύ μικρός. 🙂
Γιατί Παπούλη μου, πες κιέσύ οχι τις «αναμνήσεις» σου (οπως γίνεται μια προσπάθεια να ιδωθεί το δικόμου σχόλιο, οχι μόνο απο σένα), αλλά τις προσωπικές σου εμπειρίες των γεγονότων. Θα ηταν πολύ χρήσιμο για τους εστετ.
Εχω κι εγω να πώ εμπειρία συνομήλικης σου που οντας μαθήτρια το μόνο που έκανε ηταν να βρίσκεται εξω απο το Πολυτεχνείο με άλλους μαθητές μέχρι που την Παρασκευή το βράδυ ενας φοιτητής τους είπε «φύγετε παιδια΄γιατί θα σας πλακώσουν οι εκοφίτες» …….
Και άλλα επίσης επι μέρες στις ταράτσες των πολυκατοικιών, εβλεπες νεα παιδιά να κρύβονται γιατι το κυνήγι της χου΄ντας ηταν ανηλεες ολες τις επόμενες μέρες.
Επίσης γίναμε θεατές ενος απίστευτης εικόνας αγριου ξυλοδαρμού (τη νύχτα της Παρασκευής) ενός νεαρού απο οκτώ θηριώδες αστυνομικούς. Κρυβόταν στο ζαχαροπλαστείο γωνία Αλεξ.- Πανόρμου.
Αυτά δεν ειναι «αναμνήσεις» οσο και να λοιδορούνται…..
Δεν ειναι βέβαια μύθος οτι η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών ηταν οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι που μια «τάξις και ασφάλεια» ηταν η δική τους επιλογή.
Δεν θέλω κα Ένη μου , δεν είναι προφανές αυτό ;;;
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.
(Πες το προγιαγιάκα ποιος συντοπίτης σου το έγραψε γιατί το Αλτς μαζί με τις μνήμες του πολυτεχνείου, έκανε ζημιά και μου έσβησε και τους ποιητές.)
Μαυρο Πρόβατο
Για το λινκ που εδωσες πρέπει να σου πώ ενα μεγάλο ευχαριστώ.!!!
Tο κείμενο «Δικτατορία λίγο πριν λίγο μετά το Πολυτεχνείο» μια ολοζώντανη αφήγηση γεγονότων, ο,τι πολυτιμότερον…….
Σίσα,
Συντοπίτης, δεν ήταν ακριβώς, από αλλού ήρθε και γι αλλού έφυγε κατόπιν, αλλά τίμησε την πόλη μου με πολλούς τρόπους κι ήταν από τους λίγους που είχα τη χαρά να συναντήσω από κοντά και μάλιστα από την παιδική μου ηλικία. Επιβλητική φυσιογνωμία ο Μανόλης Αναγνωστάκης.
Να προσθέσω ένα στίχο:
Φτάνει πια αυτές οι μέρες που μας κούρασαν τόσο
Ίσως και να επιζεί Παππούλη…
και του κρίνου της άνοιξης και του γαϊδουράγκαθου…
άλλωστε και τα δυό αποτελούν πλέον τετελεσμένα…
Και συμπλέκονται προς τα πίσω με παράξενους λαβυρίνθους που δενδροειδώς χάνονται προς τα πίσω…
Σαρξ εκ σαρκός του Πολυτεχνείου πάντως όλο το νέο πολιτικό σκηνικό, εκείνο της «μεταπολίτευσης» που κατά τη γνώμη μου αν δεν είχε υπάρξει το τετελεσμένο του Νοέμβρη 73, σήμερα θα μιλούσαμε για φαινόμενα Μαυρογυαλούρου πλήρως εκτεταμένα σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Κληρονομιά του Πολυτεχνείου, ο τρόπος σκέψης, το αριστερό θέσφατο και άλλα πολλά που η συντηρητική παράταξη και τα ξαδέλφια της δεν αποτολμούν να πειράξουν. Τα στηλιτεύουν ενίοτε συγκεκαλυμμένα πίσω από λέξεις πιασάρικες όπως «άσυλο» κλπ, όμως κατά τη γνώμη μου το Πολυτεχνείο άφησε πολιτική παρακαταθήκη αυτή την αμφίστομη κοφτερή κάμα την δυναμικών λαϊκών διεκδικήσεων που ενίοτε εκεί μασκαρεύονται οι πλέον φαρισαϊκές συντεχνιακές.
αυτά… δεν έχει σημασία ποιός θυμάται τί… εκείνο που μετράει, είναι πως όλοι οι πραίτωρες και οι κοντυλοφόροι τους μετρούν την ένταση των αντιδράσεων με την κίνηση στα Χαυτεία, στην Πατησίων και τα προπύλαια…
Προσωπικώς πιστεύω πως το κάρο της Πατρίδας έχει μακράν ξεστρατίσει από αυτές τις στερεότυπες ατραπούς, αλλά εις μάτην της «θυσίας του Αβραάμ» και λοιπόν εξώβυζων τηλεπερσόνων, ο κόσμος θα συνεχίσει να βλέπει το Πολυτεχνείο με δέος…
Βλεπω ότι, παρ΄ολο που …δεν θελετε να μιλατε (που να θελατε κιόλας), σας πιασιανε οι αναμνησεις από τα μουτρα τους παλαιοτέρους, οι δε νεωτεροι κομψομολοι –καθως ακουνε αφηγησεις για την «Χρυση Ορδή» του Πολυτεχνειου- εχουνε ανοιξει το στομα σαν μικροι Χανοι (σαν τον Τζοτσι, το γιο του Τζεγκις Χαν) με κινδυνο να εισχωρησει καμια μυγα μεσα.
Το να χρησιμοποιεις το πολυτεχνειο για να κονομισεις παει στο διαολο αλλα το να το χρησιμοποιεις ακομα για να συγκινεισαι και να συγκινεις και τους αλλους παει να πει ότι δεν εχεις με τι άλλο να συγκινηθεις και να συγκινησεις διοτι η ζωη εχει σταματησει να παραγει συγκινησεις πολλες δεκαετιες πριν.
Αν για κατι προσφερεται σημερα το Πολυτεχνειο δεν είναι τιποτε άλλο παρα μια ευκαιρια για ολους μας να καθησουμε να αναλογιστουμε ποσο …κολλημενη πρεπει να είναι μια κοινωνια η οποια 37 ολοκληρα χρονια μετα από το γεγονος της εξεγερσης εξακολουθει να κανει πορεια στην πρεσβεια των ΗΠΑ.
Σημερα είναι μια ευκαιρια να αναστοχαστουμε τι σημαινει αυτος ο περιφημος «αντιαμερικανισμος» ο οποιος αποτελει την βαση πανω στην οποια εδραζεται ολο σχεδον το θυμικο μας και ο οποιος αποτελει βασικο δομικο στοιχειο της ταυτοτητας μας.
Σημερα είναι μια ευκαιρια να στοχαστουμε γιατι ειμαστε τελευταιοι σε ολους τους δεικτες, γιατι νοιωθουμε αιωνια θυματα και τι σκατα ζηταμε τελικα σαν κοινωνια.
Επιζεί … να είσαι σίγουρος .
Και με την ευκαιρία :
http://silia.wordpress.com/2008/11/16/
…Ήμουν κι εγώ εκεί .
Αγαπητέ προπάπε
Από συνήθεια πάμε στην αμερικανική πρεσβεία πια. Φέτος θα ήτο ορθόν να πάμε στη γερμανική πρεσβεία, αφού οι γερμανοί είναι την σήμερον ημέρα οι εχθροί του έθνους μας,
Ο αντιαμερικανισμός είναι πλέον κάτι το ντεμοντέ, ο αντιγερμανισμός είναι το νέο μαστ του καιρού μας.
Το γιούρα μας στραγγίζει η μισητή αγγέλα
το αίμα μας ρουφάει αχόρταγη σα βδέλα.
Πράγματι Πατέρα
καιρός να αναλογιστούμε γιατί από τη μεταπολίτευση και μετά γίναμε από επαρχία , απλό προτεκτοράτο ….
Όσοι ζήσανε ορέ αυτές τις μέρες ξέρουν γιατί.
και να ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Με όποιον έκανε μετά δουλειές και μπίζνες χωρίς να ακουμπήσει πάνω στην επωνυμία που τότε απέκτησε δεν έχω τίποτε και το ξέρεις 😉
Μα όποιον το εκμεταλλεύτηκε ασύστολα ( ξέρεις καλά ) τον φτύνω … μην ανησυχείς μπάνιο ξέρουν στα σάλια ( από το γλύψιμο τόσα χρόνια ) και εκεί στας Βρυξέλλας…
Τα λοιπά που γράφεις τα έχουμε συζητήσει πολλές φορές δια ζώσης και διαφωνήσαμε τότε , όπως και τώρα. Γιατί η κατάντια της χώρας μας δεν οφείλεται στην επί 37 έτη προσκόλληση μας στον αντιαμερικανισμό ( σιγά τη προσκόλληση δηλαδή … με τα στερεότυπα του κάθε καλοθελητή ) . Αυτοί ( οι αμερικάνοι ολιγάρχες ) τη δουλίτσα τους τη κάνουν και την έκαναν έτσι και αλλιώς και εδώ και όπου αλλού. Να το πω και αλλιώς :
Αν η πολιτική συγκρότηση κάποιου εδράζεται στον «αντιαμερικανισμό» είναι πράγματι ηλίθιος. Αντίστροφα όποιος ηθελημένα αγνοεί τη «συμβολή» της αμερικάνικης πολιτικής στα δεινά του τόπου μας και παράλληλα ως κύρια απασχόληση έχει να καταγγέλλει τον καταραμένο «αντιαμερικανισμό» είναι ( λέμε τώρα ) χρηστός έντιμος και ενημερωμένος πολίτης 🙂 🙂 🙂 🙂
Να χαιρετίσω εδώ τη παρουσία της πολύ αγαπητής και αξιόλογης Silia
καλώς ήρθες …. 🙂
Sissa,
αν ρωτησεις ολους αυτους που διαδηλωνουν σημερα εξω απο την πρεσβεια των ΗΠΑ που βρισκεται η Γερμανικη Πρεσβεια δεν θα ξερει ουτε ο ενας στους δεκα.
Απλα εχουνε μαθει το δρομο οπως το γαϊδουρι το μονοπατι και πανε, που ν’αλλαζουνε δρομολογιο.
Τύχαινε ορέ έξυπνοι τότε στη Γερμανία να κυβερνάει ο Βίλλυ Μπραντ και όχι αυτή η Αγγέλω ( πατιμέντο )…. 😉 … αλλά βέβαια τη ξεχάσαμε τη Ντώϋτσε Βέλλε 🙂
Παπουλη,
διοτι με τα μυαλα που κουβαλαμε αυτοκατατασομεθα ως το τελευταιο χωριο, οποτε ο ορισμος «προτεκτορετο» τον οποιο χρησιμοποιεις μαλλον μας τιμα.
Επισης το να χρησιμοποιει καποιος το πολυτεχνειο για να κονομισει ειναι φυσικο καθοτι αυτος ειναι ο ρολος του εκπαιδευτικου μας αυτου ιδρυματος (Μηχανικοι-μηχανολογοι, ναυπηγοι, τεχνικες εταιρειες και δε συμαζευεται).
Το να το χρησιμοποιει για να εξουσιασει πολιτικως επισης εξηγειται καθοτι υπηρχαν αρκετοι που την εποχη εκεινη διαβαζαν και δεν γνωριζαν τι συνεβαινε, αλλα αυτο που με χαλαει εμενα ειναι να το χρησιμοποιει μετα απο 37 χρονια για να γοητευσει και μεσα απο αυτη την γοητεια να εξαγει και την οποια σεξουαλικη υπεραξια.
Δεν ειναι καθολου ερωτικο ορε Παπουλη, νομιζω οτι θα προτιμουσα να προβω σε χειραντληση σπερματος.
Οσο για τον Αντιαμερικανισμο μην κανεις οτι δεν αντιλαμβανεσαι ποσο πολυ πνιγει την ελληνικη κοινωνια το μισος για τους …»φονιαδες των λαων».
χαιρετω κι εγω την αγαπητη silia
//…Αν για κατι προσφερεται σημερα το Πολυτεχνειο δεν είναι τιποτε άλλο παρα μια ευκαιρια για ολους μας να καθησουμε να αναλογιστουμε ποσο …κολλημενη πρεπει να είναι μια κοινωνια η οποια 37 ολοκληρα χρονια μετα από το γεγονος της εξεγερσης εξακολουθει να κανει πορεια στην πρεσβεια των ΗΠΑ…//
σκεψεις που γεννηθηκαν διαβαζοντας τον Προπαπου
1.. Αυτή η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ -ΞΟΡΚΙ /γιορτη πολυτχενειου , πορεια στην αμερικανικη πρεσβεια κλπ θυμιζει εκεινες τις προσευχες στην Απω ανατολή: Βαζουμε ενα χαρτακι με προσευχες σε εναν αυτοματα περστροφομενο τροχό (σεναν μικρο νερομυλο π.χ) και τον αφηνουμε να προσευχεται για μας ενω εμεις συνεχίζουμε την ρουτινα της μαλαακιας , της χυδαιοτητας και του πιο φθηνου κυνισμου εχοντας την συνειδηση ησυχή
2. Αναλογα το ιδιο με το Αντιαμερικανισμό.. Βριζουμε τη Αμερική ενώ ολο και περισσοτερο γινομαστε ..Αμερική
(τόσο στις νεογιαπικες συμπεριφοριφορες – Αμερική της Νεας Υορκης)όσο και στον λαικιστικο αντιαμερικανισμοπου γινεται ολο και πιο πανομοιοτυπος με τον Αμερικανικο Λαικισμό του Νοτου κατά των …»Γιανκηδων φιλελευθερων εβραιων , διαννουμενωντης ομοσπονδιακής κυβερνησης »κλπ \\
Nosfy,
μαλλον λαθος σκεψεις σου πυροδοτω, δηλαδη εσυ θα προτιμουσες αντι του «αυτοματα περστροφομενου τροχού» να το βαλουμε στο …manual kai na ειμαστε καθε μερα εξω απο την αμερικανικη πρεσβεια?
Οχι Νοσφυ,
δεν γινομαστε …»ολο και περισσοτερο γινομαστε ..Αμερική».
Μακαρι να συνεβαινε κατι τετοιο γιατι τοτε θα ξεφευγαμε απο την ουρα του κοσμου (δυτικου) στον οποιο «θελουμε» να ανηκουμε και θα καταλαμβαναμε μια καλυτερη θεση σε αυτον.
Και μαλλον εχουμε διαφορετικη εκτιμηση για την χωρα αυτη (ΗΠΑ) την οποια εγω θεωρω αξιοθαυμαστη σε πολλους τομεις.
Αντιθετα εμεις ειμαστε τοσο θλιβεροι ωστε να εχουμε σχεδον αυτοπροσδιοριστει μεσα απο τον αντιαμερικανισμο μας.
Διοτι δεν βλεπω κατι θετικο στον τοπο μας το οποιο να αποτελει δομικο στοιχειο της ταυτοτητας μας. Μονο θυματοποιηση, κουφιο μεγαλοϊδεατισμο, υποκρισια και μνησικακια.
Κι οσο για το περιφημο ελληνικο φιλοτιμο αυτο δεν ειναι τιοποτε αλλο απο τον … «φερετζε του πουστη» προκειμενου να καλυφθουν ολα τα προηγουμενα …κουσουρια.
και ομως γινομαστε Αμερική στο πιο τσαντιρ παραγκα σταιλ βέβαια ..
Υπαρχουν Πολλές αμερικές
ακομα και το επριεχομενο του αντιαμερικανικου εθνολαικισμου μας ειναι κι αυτό αμερικανικο ..
θα το εξηγησω αργοτερα προππαπε μου ….Δεν νομιζω να διαφωνουμε πργαματικά απλά δεν μπορουμε να το κουβεντιασουμε πληρως
οσο για το ..μανουαλ ..και παλι δεν εννοώ αυτο που μου…προσαπτεις ..
Τεσπα
(απο τοτε που ημουνα Μικρος και
σουφερνα νερό με μαλωνες ..αδίκως..Μη με μπερδευεις με τους Λεφτηδες .. Δεν καρφωνω γατάκια στις εξωπορτες )
Ο Όρος λαϊκισμός αναφέρεται σε ρητορικές και ιδεολογίες στις οποίες ο « λαός» λειτουργεί ως κομβικό σημείο Όμως ο σύγχρονος λαϊκισμός που πλήττει τις Δυτικές Μεταδημοκρατιες μας έχει ελάχιστη σχέση με την ιστορικοπολιτική έννοια του λαού Πολύ περισσότερο σχετίζεται με ότι η Hannah Arendt αποκαλουσε «υπόλειμμα όλων των τάξεων » όχλοδιακρίνοντας σε αυτόν χαρακτηριστικά ‘’μαζανθρωπου ‘’ και έναν ακραίο ατομικισμό .
Ο σύγχρονος λαϊκισμός θυμίζει και τον αγροτικό λαϊκισμό των μεσοδυτικών και νότιων περιοχών των ΗΠΑ «όπου τον πρώτο λόγο θα έχει ο απλός άνθρωπος του λαού»: θεωρούνται υπεύθυνοι για την τραγική κατάσταση των φτωχών αγροτών «η κυβέρνηση οι τραπεζίτες σιδηροδρομικές εταιρείες, η Καθολική εκκλησία , οι Εβραίοι κι οι μαύροι»
απο το Δυσφορια στη Δημοκρατια .. Περ ΕΝΕΚΕΝ .τευχος 18.
και εν πασει περιπτωσει δεν αυτοπροσδιοριζομαι ουτε ως Αντιαμερικανος ουτε ως Φιλοαμερικανος.. Νομιζω τι ολος ο Δυτικός και οχι μόνο κοσμος εχει γινει μια Αμερική εν πασει περιπτωσει καποτε επί Πόντου και Αριστερου που ημουνα εξορια και με ταιζαν με το καλάμακι ποντιακή υγρά τροφή διοτι εκανα απεργία πεινας και δεν ειχα και δοντια εγραψα ενα ποιηματακι για την Αμερική..
ΑΜΕΡΙΚΗ
Χωρις πυξίδα -καραβέλλα-
στην Ινδια-
σενα ταξιδι εν ποιητική αδεία-
Κι ομως Κολομβε μου δεν ηταν η Ινδια
– και ουτε πήγες το ταξιδι που νόμιζες,ποτέ
-Κι η Καραβέλλα εμεινε στην Ισπανία
κι οι ναυτικοι σου δεν υπήρξανε κι αυτοί
—Και η Αμερική ηταν το μόνο που Υπήρξε-
(Γιατί ουτε και συ Υπήρξες : κι εσενα η Αμερική σ’επλασε Ομοιωμα -εξερευνητή της )—
Aμερική : Βουλιαζεις μες την ιδια σου Ρηχοτητα
Αμερική μας επρηξες με τις ταινιες σου-Τα απορρυπαντικά σου-Την διαφημιση με τα Ουίσκια σου-Την Ποτοαπαγορευση(Τωρα απαγορευεις τα τσιγάρα γαμοτο )
Απο που κι ωσπου μας κανεις τον Χωροφυλακα; Ε;
Αμερική με την Ολοχοντρη σου Δυστυχια-και τι απελπιστικά κενόδοξη που εισαι –
Αμερική μας πνιγεις με τα στηθεια σου ,
Αμερική απ’ το Βυζι σου ρεει Δολαριο και αιμα
Αμερική σιχαινομαι τα ΜακΝτοναλτς σου
Αμερική και μεις βουλιαζουμε μαζί σου
Αμερική(Αντε γaμησου σου με τον Πυρηνικό σου κώνο)
Αμερικη-Εισαι η μονη που Υπάρχεις σ’ αυτόν τον Ανυδρο κόσμο ..
ως θλιβερή εκ-σωτερίκευση του εαυτού μας
Σχόλιο από Νοσφεράτος Ιούλιος 17, 2008
Πριν λίγα δεύτερα … διηγούμαν κάποια γεγονότα του Φλεβάρη του 1973 που έζησα στην Αθήνα …
Την κατάληψη της Νομικής … τα συνθήματα που ακόμα δονούν τα αφτιά μου …
«Συ-μπα-ρα-στα-ση Λαέ » … «Συ-μπα-ρα-στα-ση Λαέ » … και συνέχεια …
Μια κοπέλλα που τη σέρνουν οι αστυνόμοι από τα μαλλιά …
Έναν νεαρό που τρώει το ξύλο της αρκούδας …
Εκεί στης Σίνας … κάπου εκεί … δεν θυμάμαι και πολύ καλά … από τότε έχω να πάω κατά κει!
Αλλά, στο Ερώτημα που βάζεις, άσε με να απαντήσω:
ΝΑΙ, Ο ΣΠΟΡΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ !
ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΡΠΙΣΕΙ !
Συγνώμη για την αυθαίρετη εισβολή μου !
Να είστε καλά, καλούς Αγώνες !
faros
καμμία εισβολή ….δε χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη…
( γιατί έχω όμως την αίσθηση ότι δύσκολα θα σε ξαναδούμε εδώ 😉 )
Κοίτα φίλε μου δεν θέλω να σε κακοκαρδίσω αλλά οι πληροφορίες λένε ότι ο σπόρος ζει, αλλά ζορίζεται… Κάτι με το χώμα, κάτι με τους λογιών λογιών …κηπουρούς και σέχτες δεν τον αφήνουν να προκόψει… 😐
«Που τους κατάπιε η μαυρίλα που πολέμησαν και δεν νίκησαν , γιατί διάλεξαν να νικήσουν τον εαυτούλη τους ….»
Νίκησαν, γιατί άφησαν άλλους να συνεχίζουν τον αγώνα τους…
με κάθε σεβασμό,
Μάρκομ Ξ
Αερικό μου αέρινο που είσαι πολύ φίνο
όταν σε βλέπω να περνάς απ το τσαρδί μου σβήνω
καλώς σε βρίσκω και εδώ… δώσε φιλιά στο Καπετάνιο
μάρκομ ξ τι να τον κάνω παλληκάρι μου το σεβασμό σου ;;;;;;
Παπούλη, μακάρι να κάνω λάθος, αλλά φοβάμαι μήπως έχουμε εφαρμογή (εκ νέου) του σύνδρομου αθεόφοβου (atheofobos syndrom)
(που τον ..μπερδέψαμε τον άνθρωπο με άλλον που είχε συνθετικό «θεό| στο νικ του).
Κάτι μου λέει ο ότι το εδώ αερικό είναι άρρεν και αν είναι έτσι, δεν νομίζω ότι συνδέεται ..όπως νομίζεις με τον Καπετάνιο , οπότε τι φιλιά να δώσει στον ..Καπετάνιο;; (αν είναι όντως άλλος, μια χαρά δείχνει ο άνθρωπος)
Αν όμως είναι η ίδια (φυσικά αγαπητοτάτη σε όλες και όλους) ..με γειά το άβαταρ 🙂
Παπούλη ,
χμου ! νομίζω πως αυτό το aeriko δεν έχει ουδεμία σχέση με το καπετανέϊκο αερικό.
(….κοίτα φιλε μου !!!! ….σέχτα!!!!!)
🙂
δ
Ορέ Παπούλη
αν ήξερες πόοοσες μέρες, είχα να ..γελάσω!
Γράψε διεύθυνση, να σου στείλω μια …μπουκάλα τσίπουρο ,άλφα!
Ιδίως εκεί που ..»σβήνεις» με τον ..μουστάκα, νάναι καλά ο άνθρωπος!!! 🙂 🙂
Από τον υπολογιστή που έγραφα και μάλιστα σε safe mode ούτε γκράβαταρ φαίνονται ούτε άλλα βοηθητικά παραφερνάλια , οπότε φαντάζομαι ότι μια απλή συγγνώμη αρκεί 🙂